Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

woge, en teo gruipen; suine Tuit was nau nich kuomen. Fiele innen Folke löffen
doch an en un sian: Wenn Christus kümmet, werd doe fillichte moer Wunner deon,
os düöse doöt?
7, 32-36
Os doe Pharisäer gewar woören, dat dat Folk sau fan em kuüre, schicken soe met
den Haugenpruistern iare Knechte hen; doe sollen en gefangen niemen. Do sia
Jesus: Ik sen no oene korde Tuit bui jiu; dann go ik weg no dem, doe mui schicket
hät. Jui weret mui soöken un nich fuinen. Wo ik sen, do küön jui nich henkuomen.
Do sian doe Jiuden unner sik: Wo well hoe denn hengon, dat wui en nich soen
süöt? Well hoe no den Jiuden gon, doe enteln tüsken den Hoeden wuont, un doe
Hoeden leren? Wat est dat for oene Kuüruigge, dat hoe seggt: Jui süöt mui soöken
un nich fuinen, un wo ik sen, do küön jui nich henkuomen?
7, 37-43
Den lesten Dagg, dat was doe wichtigste Dagg fan dem Feste, do stonn Jesus up
un roep met heller Stimme: Doe Dost hät, doe kuome no mui un drinke! Doe an mui
löfft, fan dem werd lebennig Wader iutgon, os inner Schrift stoet. Dat sia hoe fan
dem Goeste, den doe häwwen sollen, doe an en löffen. Doe Hoelige Goest was do
nau nich giewen, wuil Jesus nau nich ferklärt was. Do wören fiele innen Folke, doe
sian, os soe en kuüren hairen: Düöse est wisse doe Prophoet. Annere sian: Dat est
doe Christus; wecke owwer sian: Sall Christus denn iut Galiläa kuomen? Seggt
doe Schrift nich, dat Christus iut David suinen Kinnern un iut dem Duarpe
Bethlehem kuomen sall, wo David wuont hät? Sau kamm dat Folk iawer en in
Struit.
7, 44-52
Do wören wecke, doe wollen en gefangen niemen, owwer nich oene woge, en teo
gruipen. Doe Knechte kaimen wir no den Haugenpruistern un Schriftgelerden; doe
frogen soe: Worümme häwwe jui en nich metbrocht? Doe Knechte sian: Sau os
hoe hät nau ninn Minske prieget. Do antweorden doe Pharisäer: Häwwe jui jiu auk
bekuüren loden? Est do oen Minske tüsken den Iawersten odder den Pharisäern,
doe an en löfft? Nai, blaut dat gemoene Folk, dat niks fan dem Gesedde ferstoet.
Do froge Nikodemus, doe do teohaur un doe oll inner Nacht no Jesus kuomen was:
Richtet iuse Gesett denn oenen Minsken, oer os wui en iutfroget häwwet un wiedet,
wat hoe don hät? Soe antweorden: Bis diu auk iut Galiläa? Soök un kuik teo: Iut
Galiläa kümmet ninn Prophoet. Do gengen soe weg, joeder in suin Hius.
8, 1-11
Jesus geng up den Ialgebiarg. Den annern Muaren kamm hoe wir freo in den
Tempel un dat ganße Folk kamm wir no em hen. Do sedde hoe sik dal un lere soe.
Doe Schriftgelerden un Pharisäer bröchten em oene Fruwwen, doe hadde doe
Oee bruaken, un stellen soe for en hen. Dann sian soe: Mester, düt Wuif est buim
Oebruchch andruapen weoren. Moses hät innen Gesedde befualen, dat sonn Wuif
stoeniget weren sall. Wat seggs diu dofan? Dat sian soe blaut, wuil soe en
fersoöken un en anklagen wollen; owwer Jesus bucke sik un schraif wat medden
Finger uppe Ern. Os soe en dann no oenmol frogen, kaik hoe up un sia: Doe unner
jiu one Sünne est, doe sall den ersten Stoen up soe smuiden. Dann bucke hoe sik
125