Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

Hoeligen Goeste.
14, 1-7
In Ikonium gengen soe auk wir inne Scheole un priegen dor. Fiele Jiuden un
Gruichen woören gloöwig. Doe annern Jiuden, doe ungloöwig bliewen, stöckern
un hissen doe Hoeden giegen doe Broör up. Paulus un Barnabas bliewen dor
lange un leren fruigg in Fertruwwen up den Heren. Doe gaff in suiner Gnade
Tuügnis for dat Weort un loet Toeken un Wunner duür iare Hänne schoen. Doe
Luüe inner Statt doelen sik in twoe Lager. Wecke hoelen et met den Jiuden un
wecke met den Aposteln. Doe Hoeden un Jiuden innen Bunne met den Iawersten
inner Statt naimen sik for, soe wollen doe Apostel slon un stoenigen. Os soe dat
gewar woören, gengen soe no dem Lanne Lykaonien in doe Stia Lystra un Derbe
un doe Nowerskop un priegen dor doe geoe Buaskop.
14, 8-20
In Lystra liewe oen Mann, doe hadde swacke Boene. Hoe was fan Kuind an lamm
un moss ümmer sidden; hoe hadde nich gon lert. Doe haur Paulus priegen. Paulus
kaik en faste an, un os hoe miarke, dat doe Mann den Glauwen hadde un gesund
weren woll, do sia hoe met heller Stimme: Sto risk up duinen Foöden! Do sprang
hoe up un geng herümme. Os doe Luüe sögen, wat Paulus don hadde, roepen soe
in iarer Sproke: Doe Götter häwwet iuse Gestalt annuamen un send no us
herunnerkuomen. Soe sian teo Barnabas Zeus un teo Paulus Hermes, wuil hoe dat
Weort hadde. Dem Zeus suin Pruister, doe biuden for der Statt oenen Tempel
hadde, brochte Ossen un Kränße for doe Porden un woll oll met dem Folke offern.
Os Barnabas un Paulus dat hairen, tüögen soe iare Klair iut, loepen tüsken dat Folk
un roepen: Luüe, worümme deo jui dat? Wui send auk Minsken justsau os jui. Wui
prieget jiu doe geoe Buaskop, dat jui jiu fan dem falsken Gott teo dem lebennigen
Gott bekeren süöt, doe Hiemel, Ern, Soe un olls schaffen hät, wat do inne est.
Froöher hät hoe olle Fölker iare oegen Wiage gon loden. Hoe wuise jiu owwer, dat
hoe liewe. Hoe dai fiel Geoes un gaff Riangen un fruchtbore Jore un make jiuem
Hadden Froöde domedde. Soe sian dat, können owwer dat Folk kium dofan
afhaulen, dat soe offern. Dann kaimen Jiuden iut Antiochien un Ikonium un hissen
dat Folk up. Soe smieden Paulus met Stoenen un sliepen en iut der Statt un
moenen, hoe wöre daude. Os doe Jünger rund ümme en stönnen, stonn hoe wir up
un geng inne Statt. Den annern Dagg geng hoe met Barnabas weg no Derbe.
14, 21-28
Os soe in düöser Statt doe geoe Buaskop ferkünnigen, gewünnen soe oene ganße
Ruige Jünger. Dann gengen soe wuir truügge no Lystra, Ikonium un Antiochien.
Soe stiarken den Jüngern doe Soele un ermanen soe, dat soe innen Glauwen
faste bluiwen sollen un sian nen, dat wui fiel luin müöt, wenn wui in Gott suin Ruik
kuomen witt. In joeder Gemoene wälen soe doe Ellsten iut, bian un fasten un
iawergaiwen soe dem Heren. Dann gengen soe duür Pisidien un kaimen no
Pamphylien. Os soe dat Weort no in Perge ferkünniget hedden, gengen soe
herunner no Attalia. Fan dor förden soe met oenem Scheppe no Antiochien, wo
soe doe Roese anfangen hedden un Gott suiner Gnade for dat Wiark iawergiewen
weoren wören, dat soe niu iutrichtet hedden. Os soe ankaimen, fersammele sik doe
ganße Gemoene; dann fertellen soe, wat Gott duür soe don hadde, un dat hoe auk
164