Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

häwwe jiu iutwält un jiu doteo bestimmet, dat jui hengon un Frucht bringen süöt, un
jiue Frucht sall Bestand häwwen, un muin Fadder sall jiu olls giewen, wat jui in
muinem Namen fan em biddet. Düt föddere ik fan jiu: Häwwet jiu oenanner loef!
15, 18-27
Wenn doe Welt jiu hasset, dann denket doran, dat soe mui oll for jiu hasset hät.
Wenn jui teo der Welt hairen, dann hedde doe Welt jiu loef. Jui hairt owwer nich teo
der Welt; Ik häwwe jiu fanner Welt iutwält; dorümme hasset jiu doe Welt. Denket an
dat Weort, dat ik jiu seggt häwwe: Doe Knecht stoet nich haiger os suin Her.
Häwwet soe mui ferfolget, dann weret soe jiu auk ferfolgen; häwwet soe muin
Weort haulen, dann weret soe jiue Weort auk haulen. Dat weret soe jiu olls
andeon, wuil jui muinen Namen bekennt; soe kennt den nich, doe mui schicket hät.
Wenn ik nich kuomen wöre un niks seggt hedde, dann hedden soe ninne Sünne,
owwer niu küönt soe iare Sünnen nich ferdecken. Doe mui hasset, doe hasset auk
muinen Fadder. Hedde ik doe Wiarke nich don, doe ninn anner deon kann, dann
hedden soe ninne Sünne; niu häwwet soe owwer muinen Fadder un mui dorin
soen un send full fan Hass. Sau mott sik dat Weort erfüllen, wat in iarem Gesedde
stoet: Soe hasset mui one Ursake. Wenn owwer doe Hülpe kümmet, doe ik jiu fan
dem Fadder schicken will, doe Goest iut der Worhoet, doe fan dem Fadder iutgoet,
doe werd Tuügnis van mui afloeggen. Jui send auk Tuügen; jui send fan Anfang an
bui mui wiesen.
16, 1-15
Düt häwwe ik jiu seggt, dat jui jiu nich iawer mui iargern süöt. Soe weret jiu fanner
Scheole iutsliuden. Do werd oene Tuit kuomen, wo joeder mennt, dat hoe Gott
domedde doenen könne, wenn hoe jiu ümmebringet. Dat weret soe deon, wuil soe
den Fadder nich kennt un auk mui nich. Ik soegge jiu dat niu, dat jui doran denken
süöt, wenn doe Tuit kümmet, dat dat olle indreppet, wat ik jiu seggt häwwe. Fan
Anfang an häwwe ik jiu dat nich seggt, wuil ik no bui jiu was. Owwer niu go ik no
dem, doe mui schicket hät, un nich oene fan jiu fröggt mui: Wo goes diu hen? Wuil
ik jiu dat seggt häwwe, est jiu Hadde full fan Treor. Owwer ik soegge jiu doe
Worhoet: Et est geot for jiu, dat ik hengo; wenn ik nich hengo, dann kümmet doe
Hülpe nich no jiu. Wenn ik owwer hengo, dann will ik soe jiu teokuomen loden.
Wenn doe kümmet, dann werd der Welt klor weren, wo sik dat met Sünne,
Gerechtigkoet un Gericht ferhöllt. Doe Sünne kümmet ant Lecht, wuil soe nich an
mui laiwet, doe Gerechtigkoet, wuil ik no dem Fadder go un jui mui nich mer soet,
dat Gericht, wuil doe Fürst fan düöser Welt ferurdoelt est. Ik hedde jiu no fiel teo
soeggen, owwer jui küönt dat nau nich ferdriagen. Wenn owwer doe Goest iut der
Worhoet kümmet, dann sall hoe jiu doe ganße Worhoet wuisen. Hoe werd nich fan
sik sümst kuüren; wat hoe hairen werd, dat werd hoe soeggen, un wat kuomen sall,
dat werd hoe jiu ferkünnigen. Hoe werd mui ferherliken; hoe werd dat fan mui
niemen un jiu ferkünnigen. Olls, wat doe Fadder hät, dat hairt mui; dorümme
häwwe ik seggt, hoe nimmet dat fan mui, wat hoe jiu ferkünniget.
16, 16-33
Dat sall män oene lütke Wuile diuren, dan were jui mui nich mer soen, un dann no
ens oene lütke Wuile, dann were jui mui wuir soen. Do sian wecke fan den Jüngern
unner sik: Wat bedütt dat, dat hoe seggt: No oene lütke Wuile un jui soet mui nich
137