Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

Unferstännigen leren kanns, wuil diu iut dem Gesedde doe Insicht häs un doe
Worhoet kenns. Diu bis den annern iar Mester, owwer sümst doös diu nich, wat diu
lers; diu prieges: Stialt nich! un bis sümst oen Doef. Diu seggs: Wart jiu for
Oebruchch! un doös et sümst nich; diu schüddes dui for Afgötter un nimms doch iar
Tempelgeot. Diu prols dui met dem Gesedde un iargers Gott, wuil diu et nich hölls.
Do stoet schriewen: Gott suin Name werd duür jiue Schuld fan den Hoeden
ferlästert.
2, 25-29
Dat Besnuin est hoelsam, wenn diu dat Gesett hölls. Doös diu dat owwer nich,
dann bis diu nich biader os oen Hoede, doe nich besnuin est. Wenn doe, doe nich
besnuin est, dat Gesett höllt, sall dat nich justsau fiel goelen, os wenn hoe besnuin
est? Dorümme sall doe Hoede, doe nich besnuin est un doch dat Gesett höllt, dui
richten, wenn diu auk besnuin bis un doch dat Gesett nich hölls. Dat est ninn Jiude,
doe dat blaut fan biuden est, un dat est ninn Besnuin, dat blaut annen Luiwe
schuüt. Dat est doe rechte Jiude, doe dat auk inwennig est, un dat est dat rechte
Besnuin, dat auk dat Hadde ännert. Dat schuüt owwer duür den Goest un nich duür
den Beokstawen. Sonn Minske werd auk anerkannt, wenn auk nich fan Minsken,
owwer doch fan Gott.
3, 1-8
Wat häwwet denn doe Jiuden foriut un wat est dat Besnuin wert? No fiel up olle Ort
un Wuise; toerst wuil nen olls anfertruwwet est, wat Gott seggt hät. Dat wecke nich
innen Glauwen getrüwwe wiesen send, dat doöt niks; kann iar Unglauwe Gott
suinen Glauwen tonichte maken? Nai, et blifft dobui: Up Gott küöne wui us
ferloden, owwer doe Minsken got met Lüögen ümme. Do stoet schriewen: Diu sass
Recht met duinem Weore behaulen un beston, wenn soe met dui struiden witt.
Wenn iuse Ungerechtigkoet Gott suine Gerechtigkoet bewuiset, wat süö wui dann
soeggen? Est Gott nich auk ungerecht, wenn hoe iawer us baise est? Ik soegge dat
os Minske. Nai, ganß un gar nich! Wo könne Gott süss doe Welt richten! Wenn Gott
suine Worhoet un Ere duür muine Lüögen no herliker bewuiset werd, worümme
sall ik dann no os Sünner iutschualen weren? Un worümmme deo ik dann nich
sau, os wecke fan mui soegget: Lott us Laiges deon, dat Geoes heriutkümmet.
Süöke Luüe ferdoent Gott suin Strafurdoel met Recht.
3, 9-20
Wat soegge wui denn niu? Häww wui Jiuden wat foriut? Nich in ollen Doelen. Ik
häwwe jo Jiuden un Hoeden forhaulen, dat soe olle tohaupe Sünner send. Niu
stoet auk inner Schrift: Do est ninn Minske, doe gerecht est, auk nich oen oenßig
Minske. Do est ninn Minske, doe ferstännig est, un doe Gott söcht. Soe send olle
affalen un olle ferduarwen. Do est ninn Minske, doe wat Geoes doöt; auk nich oen
oenßig Minske. Iar Miul est uapen os oen Graff; iare Tungen kuürt fan Bedrogg;
achter iaren Lippen sitt Slangengift. Iar Mund sitt full fan Floöken un Schoelen. Iare
Foöde send licht, wenn Bleot floeden sall. Up iaren Wiagen est liuder Unhoel un
Gefor. Den Wegg teom Fruiden kennt soe nich. Furcht for Gott häwwet soe nich for
Augen. Wui wiedet owwer, dat dat Gesett olls, wat et seggt, toerst den seggt, doe
unner dem Gesedde stoet; owwer auk olle annern müöt dofor swuigen; sau stoet
doe ganße Welt schüllig for Gott. Ninn Minske kann dat Gesett haulen un for Gott
188