Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

Jakobus suin Broef
1, 1-8
Jakobus, doe Gott un Jesus Christus suin Knecht est, gruüßt doe twialf Stämme,
doe inner Früömde wuitherümme wuont. Froöwwet jiu, muine Broör, wenn jui
ollerhand Anfechtungen luin müöt. Jui wiedet, dat doe rechte Glauwe standhaft
blifft, wenn hoe pruüfet werd. Jui müöt owwer ümmer gedüllig iuthaulen, dat jui
fullkuomen weret un ninnen Failer an jiu häwwet. Wenn oenem fan jiu no Insicht in
Glauwenssaken failt, dann sall hoe Gott dorümme bidden; doe helpet em gern un
höllt em dat nich for, dat hoe no truügge est. Hoe mott owwer met Glauwen bidden
un draff nich twuiweln. Wenn hoe twuiwelt, dann est hoe os doe Wellen uppen
Wader, doe doe Wuind hen un hiar drifft. Sonn Minske draff nich moenen, dat hoe
fan dem Heren wat kriggt. Hoe hät twoe Soelen in sik un est in ollen Doelen swack.
1, 9-12
Doe geringe Breor sall sik froöwwen, dat hoe hauge stellt est. Doe ruike sall doran
denken, dat hoe suige stellt est, wuil hoe os oene Bleome innen Griase fergoet.
Doe Sunne goet up un dat Gräss ferbrennt for Hidde; suine Bleomen falt af un
ferdruüget. Sau sall auk doe Ruike met suiner Pracht fergon. Sialig est doe Mann,
doe inner Anfechtung iuthöllt; wenn hoe beston hät, dann sall hoe dat Liewen os
Kranß häwwen, dat doe Her den ferspruaken hät, doe en loef häwwet.
1, 13-18
Wenn dui Baises ankümmet, dann draffs diu nich soeggen, dat diu fan Gott fersocht
wers. Fan Gott kümmet niks Baises, doe fersöcht us nich. Joederoene werd
fersocht, wenn suine oegen Lust en drifft un locket. Wenn doe Lust upnuamen hät,
werd Sünne doriut, un wenn doe Sünne iutruipet est, kümmet doe Daud heriut. Irt
jiu nich an Gott, loewe Broör! Olle geoen Gawen un olle fullkuomen Gawen kuomet
fan buawen hiar, fan dem Fadder innen Lechte, doe sik nich ännert un nich duüster
werd os doe Sterne. Hoe hät us duür dat Weort, dat doe Worhoet est, no suinem
Willen schaffen, dat wui doe Ersten fan ollen suin süöt, doe hoe schaffen hät.
1, 19-27
Jui wiedet dat; dorümme sall joeder genau teolustern, langsam kuüren un auk
langsam suin, wenn hoe fertoörnt est. Wenn doe Minske baise est, doöt hoe nich,
wat for Gott recht est. Dorümme waret jiu for oller Laighoet un Baishoet un niemet
dat Weort sachte un sinnig an, dat in jiu plantet est un jiue Soelen redden kann.
Owwer deot auk no dem Weore un hairt et nich blaut, süss bedroege jui jiu sümst.
Doe dat Weort hairt un nich dono doöt, doe glicket oenem Minske, doe sik innen
Spoegel bekicket un dann sau gluiks weggoet un wir fergitt, wo hoe iutsuüt. Doe
owwer in dat fullkuomen Gesett kicket, dat us Fruihoet gifft, un dobui blifft, doe nich
olls wir fergitt un doe dono doöt, doe sall in suinem Deon sialig weren. Doe do
mennt, hoe doene Gott, un suine Tungen nich innen Tüögel höllt, doe bedrüggt sik
sümst un dem suin Denst est ümmesüss. Roeggen un recht est iuse Denst for dem
Fadder, wenn wui bedroöwete Witwen un Kinner besoöket un us for der Welt iarer
Laighoet waret.
297