Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

koenem Weore failt, doe send fullkuomen un innen Stanne, iar ganß Liewen innen
Tüögel teo haulen. Wui deot dem Piare den Tüögel int Miul, dat et us laiwen sall;
dann häww wui dat ganße Piard inner Gewalt. Doe grauden Scheppe weret fan
starkem Wuine driewen un met oenem lütken Stuür dohen lenket, wo doe
Stuürmann soe hen häwwen well. Sau est auk doe Tunge män oen lütk Gluid un
richtet doch graude Dinge an. Sonn lütk Fuür, wecken Busk kann dat ansticken!
Doe Tunge est auk oen Fuür un oene Welt full Unrecht; soe est män oen lütk Gluid
fan iusem Luiwe un kann us dat ganße Luif ferdiarwen un dat ganße Liewen teor
Hölle maken, wenn soe sümst fanner Hölle ansticket est. Olle Ort Tire, Füögel,
Slangen un Fiske küönt tamm weren un gewüönt sik an doe Tucht fan Minsken;
blaut doe Tungen kann ninn Minske bännigen; sonn unruüße Üöwel est dat, full fan
Fernuin un Gift. Domedde luawe wui Gott den Fadder un floöke wui dem Minsken,
doe no Gott suinem Belle schaffen est. Iut demsülwen Munne kümmet Siagen un
Floöken. Dat draff doch nich sau suin! Kümmet iut oener Wellen soöt un bitter
Wader an dersülwen Stuie? Kann doe Fuigenbaum Oluiwen un doe Wuinstock
Fuigen driagen? Sau kann auk doe Soltwelle ninn soöde Wader giewen.
3, 13-18
Wer fan jiu est wuise un ferstännig?`Doe bewuise us dat met suinen Wiarken un
suiner Geduld, doe iut Wuishoet kümmet. Häwwe jui owwer Afgunst un Hass innen
Hadde, dann suid stille un soegget nich wat giegen doe Worhoet. Dat est ninne
Wuishoet fan buawen, nai, doe est fanner Ern, fan Minsken un fannen Duüwel. Wo
Afgunst un Hass est, do est auk Unordnung un Struit. Doe Wuishoet fan buawen
est upt erste uprichtig, dann fruidsam, gelinne, folgsam, barmhaddig, gerecht, ruik
an geoen Früchten un fruigg fan Ferstellen. Doe Sot for doe Gerechtigkoet werd in
Fruiden fan den saigget, doe Fruiden hault.
4, 1-12
Wo kümmet Kruig un Struit unner jiu fan hiar? Kümmet dat nich dofan, dat jiue
Gelüste sik in jiuen Gluidern struidet? Jui send guirg un kruiget domedde niks; jui
send afgünstig un gewinnt domedde niks; jui hasset un struidet jiu un besiddet
niks, wuil jui nich biat. Jui biat un kruiget niks, wuil jui met ferkertem Hadden biat;
jui witt dat met jiuen Lüsten wir duürbringen. Jui Ungetrüwwen häwwet den Bund
met Gott bruaken. Wiede jui nich, dat doe Fründskop met der Welt doe Fuindskop
met Gott est? Doe met der Welt geot Fründ suin well, doe kann nich Gott suin Fründ
suin. Moene jui doe Schrift sia ümmesüss: No Gott ferlanget doe Goest, den hoe in
jiu wuonen lött. Gott gifft ruikelk Gnade. Dorümme seggt doe Schrift: Gott est giegen
doe Hauförigen, owwer den Doemoödigen est hoe gnaidig. Baiget jiu for Gott un
wuirt jiu giegen den Duüwel, dann ferlött hoe jiu. Kuomet Gott naiger, dann kümmet
hoe jiu naiger. Maket jiue Hänne roeggen, jui Sünner, un maket jiue Hadde hoelig,
jui Ungetrüwwen! Foölt jiue Ellend un treort un gruint; jiue Lachchen sall Gruinen
un jiue Froöde sall Treor weren. Hault jiu geringe for Gott, dann werd hoe jiu graut
maken. Soegget nich wat Laiges fan oenanner! Doe Laiges fan oenem Breor seggt
odder suinen Breor richtet, doe kuürt giegen dat Gesett un stellt sik iawer dat
Gesett. Doe dat owwer doöt, doe maket sik teom Richter iawer dat Gesett un gifft sik
ninne Moögge, dat Gesett teo haulen. Blaut Gott, doe redden un ferdiarwen kann,
est Richter un Gesettmaker. Wer bis diu owwer, dat diu iawer annere Gericht
haulen wullt?
299