Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

Recht doran. Auk doe Mann hät nich allaine iawer suin Luif wat teo soeggen; doe
Fruwwe hät auk iar Recht doran. Hault jiu nich fan oenanner truügge os blaut oene
Tuitlang fruiwillig, dat jui jiu nich buim Bian hinnert. Dann kuomet wir tohaupe, dat
jiu doe Sotan nich bedrüggt un jui unkuüsk weret. Düt soegge ik, wuil ik jiu doe
Oee fruigiewen, owwer nich befialen will. Ik woll, olle Luüe wören dorin sau os ik.
Owwer joeder hät suine oegen Gawen fan Gott kriegen, doe oene sau, doe annere
sau.
7, 8-11
Ollen, doe nich befruigget send, un den Witwen soegge ik: Et est geot for jiu, wenn
jui sau bluiwet, os jui send. Wenn soe sik owwer nich haulen küönt, dann süöt soe
fruiggen. Et est no biader, soe fruigget, os dat soe luiderlik weret. Den Oeeluüen
befellt doe Her, nich ik, dat doe Fruwwe den Mann nich ferloden sall. Wenn soe et
owwer doch doöt, dann sall soe fruiggbluiwen un sik wir met em ferdriagen; doe
Mann sall sik fan der Fruwwen nich schoen loden.
7, 12-16
Den annern Oeeluüen soegge ik, nich doe Her: Wenn oen Breor oene
Hoedenfruwwen hät, un soe bui em bluiwen well, dann sall hoe soe nich
ferstaiden. Wenn oene Christenfruwwe oenen Hoeden os Mann hät un hoe bui iar
bluiwen well, dann sall soe en nich ferloden. Doe Mann werd duür suine gloöwige
Fruwwen hoelig un doe Fruwwe duür iaren gloöwigen Mann; süss wören jo jiue
Kinner unroeggen; doe send owwer hoelig. Wenn doe ungloöwige Doel sik
trennen well, dann lodet en dat deon. Doe Breor un dat Süster send dann nich
biunen. Gott hät jiu bereopen, dat jui in Fruiden liewen süöt. Wo kann doe Fruwwe
wieden, of iar Mann reddet werd, un wo kann doe Mann wieden, of suine Fruwwe
reddet werd?
7, 17-24
Joeder sall den Stand behaulen, den Gott em teodacht hät, un sau liewen, os Gott
en bereopen hät. Den Rot giewe ik ollen Gemoenen. Est hoe Jiude un os besnuin
bereopen, dann sall hoe dat nich ferstiaken, est hoe Hoede un os nich besnuin
bereopen, dann sall hoe sik nich besnuin loden. Of wui besnuin send odder nich,
dat bedütt niks. Gott suine Gebodde haulen goet iawer olls. Joederoene bluiwe in
dem Stanne, in dem hoe bereopen est. Bis diu os Knecht bereopen, dann sass diu
nich bedroöwet suin. Wenn diu owwer fruigg weren kanns, dann fröwwe dui
doriawer. Den doe Her os Knecht bereopen hät, doe est for dem Heren fruigg, un
den hoe os fruiggen Minsken bereopen hät, doe est dem Heren suin Knecht. Jui
send duür ankofft; dorümme süö jui nich den Minsken iare Knechte suin. Joeder
sall in dem Stanne bluiwen, in dem Gott en bereopen hät.
7, 25-28
Iawer doe jungen Luüdens häww ik ninn Gebott fan Gott; ik soegge owwer muine
Moenung os oen Mann, doe bui Gott Erbarmen fiunen hät, dat hoe getrüwwe est. Ik
moene, dat doe Jungfernstand in düösen laigen Tuien oene geoe Sake est un et
for joeden geot est, sau teo bluiwen, os hoe est. Bis diu an oene Fruwwen biunen,
dann soöke nich, fan iar lössteokuomen, un bis diu lösse, dann soöke ninne
Fruwwe. Wenn diu huirodes, doös diu ninne Sünne; wenn oene Jungfer huirodet,
208