Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

löfft, doe est oll richtet, wuil hoe nich an den Namen fan Gott suinen oenßigen
Suonen löfft. Dat est owwer dat Gericht, dat dat Lecht inne Welt kuomen est. Doe
Minsken hedden dat Duüster loewer os dat Lecht; wuil iare Wiarke laige wören.
Doe Laiges doöt, doe kann dat Lecht nich ferdriagen un kümmet nich no dem
Lechte hen, dat em suine Wiarke nich forhaulen weret. Doe owwer doe Worhoet
doöt, doe kümmet no dem Lechte hen, dat suine Wiarke soen weret; soe send in
Gott don.
3, 22-36
No dem Feste geng Jesus met suinen Jüngern no Judäa un blaif do un taufe. Auk
Johannes taufe in Enon dichte bui Salim, wuil do fiel Wader was. Doe Luüe kaimen
no em hen un loeden sik taufen. Johannes satt nau nich innen Gefängnisse. Ens
strieden sik doe Jünger fan Johannes met den Jiuden iawer doe Taufe, of soe no
dem Gesedde roenige. Do kaimen soe no Johannes un sian: Mester, doe Mann,
doe up giensuit fannen Jordan bui dui was un fan dem diu tuüget häs, doe taufet
auk un olle got no em hen. Johannes antweorde: Doe Minske kann sik sümst niks
niemen; et mott em olls fannen Hiemel giewen weren. Jui sümst send muine
Tuügen, dat ik seggt häwwe: Ik sen nich doe Christus; ik sen em blaut
foriutschicket. Doe doe Briut hät, doe est doe Bruüme, owwer dem Bruümen suin
Fründ, doe bui em stoet un teolustert, doe fröwwet sik iawer dem Bruümen suin
Glück. Düöse Froöde häwwe ik niu. Hoe mott wassen, owwer ik mott afniemen.
Doe fan buawen hiar kümmet, goet iawer olle. Doe fanner Ern stammet, doe hairt
uppe Ern un kuürt fanner Ern. Doe owwer fannen Hiemel kümmet, doe goet iawer
olle, un doe tuüget fan dem, wat hoe soen un haurt hät, owwer ninn Minske nimmet
suin Tuügnis an. Doe et owwer annimmet, doe bewuiset domedde, dat Gott
warhaftig est. Den Gott schicket hät, doe ferkünniget Gott suin Weort, wuil Gott em
den Goest one Mode gifft. Doe Fadder hät den Suonen loef un hät em olls in suine
Hand giewen. Doe an den Suonen löfft, doe hät dat oewige Liewen. Doe owwer
nich an den Suonen löfft, doe sall dat oewige Liewen nich teo soen kruigen; Gott
suin Gericht blifft up em.
4, 1-26
Os doe Her gewar weor, dat den Pharisäern seggt was, Jesus hedde moer Jünger
os Johannes un taufe auk moer; - Jesus taufe sümst nich, blaut suine Jünger; --- do
geng hoe fan Judäa truügge no Galiläa. Hoe mosse owwer duür Samaria roesen.
Do kamm hoe in oene Statt, doe hoede Sichar, donne bui dem Faile, dat Jakob
suinem Suonen Joseph gaff. Do was auk dem Jakob suin Saut. Wuil Jesus fan der
Roese moöe was, sedde hoe sik an dem Saude dal. Dat was ümme twialf Iur. Do
kamm oene Fruwwe iut Samaria un woll Wader halen. Jesus sia teo iar: Lott mui
ens drinken! Suine Jünger wören inne Statt gon, un wollen Braut kaupen. Do sia
doe Fruwwe teo em: Wo kümmes diu doteo, dat diu fan mui wat teo drinken
häwwen wullt? Diu bis doch oen Jiude un ik sen oene samaruitske Fruwwe. --- Doe
Jiuden hedden ninne Gemoenskop met den Samaruitern. --- Jesus antweorde:
Wenn diu fan Gott suiner Gawe wat ferstönnes un wüsses, wer dat est, doe dui
seggt: Lott mui drinken, dann heddes diu en biddet, un hoe hedde dui lebennig
Wader giewen. Do sia doe Fruwwe: Her, diu häs noch ninnen Emmer, dat diu
Wader halen kanns, un doe Saut est doepe. Wo wullt diu denn dat lebennige
Wader hiarniemen? Kanns diu us denn biader Wader giewen, os iuse Fadder
118