Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

Sau est dat auk, wenn doe Dauen wir upstot. Wat saigget werd, dat fergoet; wat
upwecket werd, dat bestot. Saigget werd in Unere, upwecket in Herlikkoet; saigget
werd in Swackhoet, upwecket in Kraft. Saigget werd oen natuürlik Luif, upwecket
oen goestlik Luif. Giff dat oen natuürlik Luif, dann giff dat auk oen goestlik Luif. Sau
stoet schriewen: Doe erste Minske Adam weor oene lebennige Soele; doe leste
Adam est oen Goest, doe lebennig maket. Dat goestlike Luif kümmet tolest; forhiar
kümmet dat natuürlike Luif, dann dat goestlike. Doe erste Minske est fan Ern maket,
un est irdisk; doe twoede stammet iut dem Hiemel. Sau os doe irdiske Adam
beschaffen est, sau send auk doe irdisken Minsken. Sau os doe hiemelske
Christus beschaffen est, sau send auk doe hiemelsken Minsken. Sau os wui dem
irdisken Adam suin Beld send, sau were wui auk dem hiemelsken Christus suin
Beld suin.
15, 50-58
Dat soegge ik jiu owwer, loewe Broör, Floesk un Bleot küönt Gott suin Ruik nich
iarwen; dat Fergänglike iarwet nich doe Unfergänglikkoet. Ik soegge jiu oen
Gehoemnis; wui weret nich olle inslopen, owwer wui weret olle ferwannelt weren.
Dat werd up ens schoen, in oenem Augenblicke, wenn doe leste Trompede blosen
werd, dann weret doe Dauen for dat unfergänglike Liewen upston un wui weret
ferwannelt weren. Düt Luif, wat fergoet, sall antoen, wat nich fergoet, un düt Luif,
wat stiarwen mott, sall anniemen, wat nich sterft. Wenn dat, wat fergoet, dat
annimmet, wat nich fergoet, un wenn dat, wat sterft, dat annimmet, wat nich sterft,
dann werd dat Weort wor, dat schriewen stoet: Doe Daud est fernichtet. Daud, wo
est duine Angel? Daud, wo est duine Macht? Dem Daue suine Angel est doe
Sünne. Der Sünne iare Macht est dat Gesett. Gott sui Dank, doe us doe Macht duür
Jesus Christus, iusen Heren, giewen hät. Loewe Broör, stot faste, lodet jiu nich
ümmestaiden un striewet for Gott suin Wiark! Jui wiedet jo, dat jiue Arboet in dem
Heren suinem Denste nich ümmesüss est.
16-1-4
Met der Stuür for doe Armen in Jerusalem küöne jui dat sau maken, os ik dat in den
Gemoenen in Galatien inrichtet häwwe. Joeden ersten Dagg inner Wieken sall
joeder fan suinem Ferdenste wat truüggeloeggen un sau fiel tohaupesparen, os
em geot dücht. Dann briuket nich mer sammelt teo weren, wenn ik wuirkuome.
Dann will ik Männer, doe jui iutwälen küönt, met Broewen no Jerusalem schicken,
dat soe doe Gawen dor afgiewet. Wenn et der Moögge wert est, dat ik sümst
henroese, dann küönt soe metgon.
16, 5-9
Ik kuome no jiu, wenn ik Mazedonien besocht häwwe. Do will ik mui owwer nich
lange uphaulen. Bui jiu will ik länger bluiwen, fillichte den ganßen Winter; wenn ik
dann wuiderroese, küönt soe metgon. Ik will jiu dütmol nich im Forbuigon
besoöken un huape, dat ik oene Tuitlang bui jiu bluiwen kann, wenn doe Her et
well. Huir in Ephesus will ik no bet Pingsten bluiwen. Huir stoet oene graude Duür
uapen, doe fiel fersprecket, wenn auk fiele giegen mui send.
16, 10-12
218