Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

liewe. Wecke fan us send gluiks no dem Grawe hengon un häwwet olls sau fiunen,
os doe Fruwwen dat soegget, owwer en häwwet soe nich fiunen. Do sia hoe: Wat
sen jui unferstännig un wo swack est jiue Hadde, dat jui dat nich laiwet, wat doe
Prophoeden seggt häwwet. Mosse denn Christus dat nich luin un dann in suine
Herlikkoet gon? Dann feng hoe bui Moses un den Prophoeden an un leog nen iut,
wat in den Schriften fan em seggt est. Sau kaimen soe dichte bet an dat Duarp, wo
soe hen wollen. Do dai hoe sau, os wenn hoe wuidergon woll. Owwer soe
naidigen en un sian: Bluif fannachte bui us! Et werd oll Owend un doe Dagg est
baule teo Enne. Do geng hoe met in dat Hius un woll do doe Nacht bluiwen. Os
hoe met ienen annen Diske satt, namm hoe dat Braut, sia dat Dankgebett, breok
dat Braut un gaff nen dat. Do gengen nen doe Augen up, dat soe en kennen;
owwer dann was hoe wir for iaren Augen ferswiunen. Soe sian unner sik: Brenne
nich dat Hadde in us, os hoe unnerwiagens met us kuür un us doe Schrift iutleog?
Dann stönnen soe up un gengen wir densülwen Wegg no Jerusalem truügge. Dor
fuünen soe doe Elwe met den annern Jüngern fersammelt. Doe sian: Doe Her est
sieker upston un fan Simon soen weoren. Dann fertellen soe, wat soe
unnerwiagens beliewet hedden un dat soe en wuirkennt hedden, os hoe dat Braut
breok.
24, 36-49
Os soe sau dofan kuüren, tratt Jesus sümst midden tüsken soe un sia: Fruide sui
met jiu! Do ferschrecken soe sik un moenen, soe sögen oenen Goest. Hoe sia:
Worümme ferschrecke jui jiu un worümme kuomet süöke Gedanken in jiuen
Hadden up? Besoet muine Hänne un muine Foöde! Ik sen et sümst. Foölt mui män
an un soet teo! Oen Goest hät nich Floesk un Knuaken, os jui dat bui mui soet. Os
soe dat owwer for Froöden nau nich laiwen können un sik wunnern, sia hoe: Häww
jui huir nich wat teo iaden? Do gaiwen soe em oen Stück Brotfisk. Dat namm hoe
un att et for iaren Augen. Dann sia hoe: Düt est dat, wat ik jiu seggt häwwe, os ik no
bui jiu was, dat olls schoen mott, wat fan mui in dem Gesedde, in den Prophoeden
un in den Psalmen schriewen stoet. Do fengen soe an, doe Schrift teo ferston.
Dann sia hoe: Sau stoet schriewen, dat Christus luin un den drüdden Dagg wir fan
den Dauen upston mott, dat in suinem Namen olle Fölker upföddert weren süöt,
den Sinn teo ännern, un dat nen dann doe Sünnen fergiewen weren küönt. In
Jerusalem süö jui domedde anfangen. Jui süöt Tuügen for olls suin. Ik will jiu
herafschicken, wat muin Fadder jiu ferspruaken hät. Bluiwet owwer in Jerusalem,
bet jui met Kraft fan buawen iutrüstet weret.
24, 50-53
Hoe geng met den Jüngern heriut, bet an den Wegg no Bethanien. Dann buüre
hoe doe Hänne up un gaff nen suinen Siagen. Os hoe soe siage, namm hoe
Afschoed fan ienen. Do gengen soe met Froöden wir no Jerusalem truügge. Dor
wören soe stännig innen Tempel un luawen Gott.
113