Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

Twialwe iutwält? un doch est doe oene fan jiu oen Duüwel. Dat sia hoe fan Judas
iut Karioth, Simon suinem Suonen. Doe was dat, doe en ferron soll; doe oene fan
den Twialwen.
7, 1-13
Dann taug Jesus wuider in Galiläa herümme; hoe woll nich in Judäa leren, wuil em
doe Jiuden no dem Liewen trachten. Dat was kort for dem Feste, an dem doe
Jiuden in groönen Laiwern wuont. Do sian suine Broör teo em: Giff dat huir up un
go no Judäa, dat duine Jünger dor auk duine Wiarke teo soen kruiget, doe diu huir
doös. Do est ninn Minske, doe innen stillen wat doöt, wenn hoe bekannt suin well.
Diu doös süöke Wiarke, niu wuise dat der Welt! Suine Broör löffen nich an en.
Jesus antweorde: Muine Tuit est nau nich kuomen; jiu est joede Tuit geliagen. Doe
Welt kann jiu nich hassen, owwer mui hasset soe; ik tuüge fan iar; dat iare Wiarke
laige send. Got jui män no düösem Feste hen; ik go dütmol nau nich hen; muine
Tuit est nau nich aflaupen. Dat sia hoe un blaif in Galiläa. Os suine Broör weg
wören, geng hoe auk hen, owwer stille for sik allaine un nich met annern tohaupe.
Doe Jiuden söchten en up dem Feste un frogen: Wo est hoe? Auk doe Luüe
kuüren fiel fan em; wecke sian: Hoe est oen geoen Mann, annere sian: Nai, hoe
bringet doe Luüe up ferkerde Wiage. Owwer nich oene sia dat fruigg heriut; soe
hedden Angest for den Jiuden.
7, 14-24
Os dat Fest oll half teo Enne was, geng Jesus innen Tempel un lere. Doe Jiuden
staunen doriawer un sian: Wo kann hoe inner Schrift Beschoed wieden, hoe hät
doch nich dorup lert? Jesus antweorde: Muine Lere est nich fan mui sümst; doe est
fan dem, doe mui schicket hät. Doe dem suinen Wilen deon well, doe werd insoen,
of muine Lere fan Gott est, odder of ik fan mui sümst priege. Doe fan sik sümst
prieget, doe söcht suine oegene Ere; doe owwer dem suine Ere söcht, doe en
schicket hät, doe est uprichtig un bui dem est ninn Unrecht. Hät Moses jiu nich dat
Gesett giewen? un nich oene fan jiu höllt dat Gesett. Worümme trachte jui mui no
dem Liewen? Dat Folk antweorde: Diu bis fannen baisen Goest besiaden. Wer
trachtet dui denn no dem Liewen? Jesus sia: Blaut oen Wunner häwwe ik huir don
un jui wunnert jiu olle doriawer. Moses hät jiu dat Besnuin giewen, --- nich os
hedde hoe dat erfiunen, et stammet oll fan den Aulen, --- un jui besnuit doe
Minsken auk annen Sunndage. Wenn jui niu uppen Sunndage oenen Minsken
besnuit, wuil jui dat Gesett nich briaken witt, wo küön jui dann baise suin, dat ik den
ganßen Minsken annen Sunndage gesund maket häwwe? Urdoelt nich no dem
Augenschuine; urdoelt gerecht!
7, 25-31
Do sian wecke iut Jerusalem: Est doe dat nich, den soe dautmaken wollen? Niu
suü ens! Hoe prieget huir fruigg un soe soegget em niks. Häwwet iuse Iawersten
fillichte insoen, dat hoe doe Christus est? Owwer wui wiedet, wo düöse Mann
denne est. Wenn owwer Christus kümmet, dann woet nich oene wat dofan, wo hoe
hiar kümmet. Jesus lere innen Tempel un roep helle: Jui kennt mui un jui wiedet,
wo ik denne sen. Ik sen owwer nich iut mui sümst kuomen. Doe mui schicket hät,
doe est warhaftig; jui kennt en owwer nich. Ik kenne en; ik kuome fan em un hoe
hät mui schicket. Do fersöchten soe, en gefangen teo niemen; owwer nich oene
124