Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

Johannes suin twoede Broef
1, 1-3
Doe Ellste schrifft düt an doe iutwälte Fruwwe un iare Kinner. Ik häwwe jiu uprichtig
loef, un nich blaut ik, auk olle, doe doe Worhoet kennen lert häwwet. Ik häwwe jiu
ümme doe Worhoet loef, doe in jiu est un bet in Oewigkoet bui jiu blifft. Gnade,
Erbarmen un Fruiden fan Gott, dem Fadder un fan Jesus Christus, dem Fadder
suinem Suonen, weret bui jiu suin, in Worhoet un in Loefte.
1, 4-6
Ik fröwwe mui, dat ik unner duinen Kinnern süöke fiunen häwwe, doe uprichtig
wannelt, sau os us doe Fadder dat befualen hät. Niu bidde ik dui, Fruwwe, dat wui
us oenanner loef häwwet, nich dat ik dui oen nuigge Gebott schruiwen will, blaut
dat, wat wui fan Anfang an hat häwwet. Dat est doe Loefte, dat wui no suinem
Gebodde liewet; dat est dat Gebott, dat jui jiu dono richtet, wat jui fan Anfang an
haurt häwwet.
1, 7-11
Niu send fiele falske Broör inner Welt uptrian, doe sik nich teo Christus bekennt, dat
hoe Minske weoren est. Dat est doe falske Lerer, doe Wuirchrist. Soet teo, dat jui
dat nich ferloeset, wat jui oll duür jiue Arboet gewunnen häwwet un dat jui den
fullen Laun kruiget. Doe teo wuit goet, un nich in Christus suiner Lere blifft, doe hät
ninnen Gott. Doe owwer bui der Lere blifft, doe hät den Fadder un auk den
Suonen. Wenn wecke no jiu kümmet un düöse Lere nich bringet, dann niemet soe
nich in jiue Hius up un boet nen nich Dagestuit an. Doe soe upnimmet, doe est auk
an iarem laigen Wiarke met ienen schüllig.
1, 12-13
Ik hedde jiu woll no fiel teo schruiwen, ik will et owwer nich met Broewen afmaken.
Ik huape, sümst no jiu teo kuomen un fan Mund teo Mund met jiu doriawer teo
kuüren, dat jiue Froöde no grödder werd. Doe Kinner fan duinem iutwälten Süster
lodet dui gruüßen.
282