Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

löfft, doe maket en teom Lüögner; doe löfft nich an dat Tuügnis, dat hoe iawer
suinen Suonen afleggt hät. Dat Tuügnis bestoet dorin, dat Gott us dat oewige
Liewen giewen hät un düt Liewen in suinem Suonen est. Doe den Suonen hät,
doe hät dat Liewen; doe Gott suinen Suonen nich hät, doe hät dat Liewen nich. Dat
häww ik jiu schriewen, dat jui an den Namen fan Gott suinem Suonen laiwet un dat
jui wiedet, dat jui dat oewige Liewen häwwet.
5, 14-21
Düt froödige Fertruwwen häww wui teo em, dat hoe us hairt, wenn wui en ümme
wat biddet, dat hoe billiget. Sau os wui wiedet, dat hoe up iuse Bidden hairt, sau
wiede wui auk, dat wui dat kruiget, wat wui fan em biddet. Doe suinen Breor oene
Sünne deon suüt, wat ninne Dautsünne est, doe sall for en bian; dann werd Gott
em dat Liewen giewen, wenn en ninne Dautsünne est. Joed Unrecht est Sünne,
owwer nich joede Sünne est Dautsünne. Wui wiedet, dat doe nich sünniget, doe iut
Gott gebuaren est, un dat doe an Gott fastehöllt, doe fan Gott stammet; dann kann
doe Baise nich an en herankuomen. Wui wiedet, dat wui iut Gott send un doe
ganße Welt fan dem Baisen besiaden est. Wui wiedet, dat Gott suin Suone kuomen
est, un us doe Insicht giewen hät, dat wui den Warhaftigen kennen lert. Wui send in
dem Warhaftigen, in suinem Suonen Jesus Christus. Düöse est doe warhaftige
Gott un dat oewige Liewen. Kinner, wart jiu for den Afgöttern.
281