Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

niks giegen doe Wuishoet un giegen den Goest iutrichten, doe iut em spreok. Do
stellen soe wecke up, doe sian: Wui häwwet en Lästerwoöre giegen Moses un
giegen Gott soeggen haurt. Sau hissen soe dat Folk, doe Ellsten un doe
Schriftgelerden up. Doe iawerfellen en, sliepen en weg un bröchten en for den
Haugen Rot. Dann halen soe falske Tuügen, doe sian: Düöse Minske well nich
uphairen, giegen doe hoelige Stuie un giegen dat Gesett teo kuüren. Wui häwwet
en soeggen haurt: Jesus fan Nazareth werd düöse Stuie afbriaken un doe Sidden
ännern, doe Moses giewen hät. Doe in dem Haugen Rode saiden, kieken en olle
an un sögen, dat suin Gesicht dem Gesichte fan oenem Engel gluike.
7, 1-16
Do froge en doe Haugepruister: Est dat sau? Hoe sia: Loewe Broör, hairt teo! Doe
Gott iut der Herlikkoet kamm no iusem Fadder Abraham, os hoe no in
Mesopotamien wuone, no oer os hoe no Haran taug un sia teo em: Go weg iut
duinem Lanne un fan duinen Ferwandten un tuü in oen Land, dat ik dui wuisen will.
Do geng hoe fan Chaldäa weg no Haran. Os suin Fadder stuorwen was, loet Gott
en in düt Land toen, wo wui niu wuont. Hoe gaff em do ninn Iarwe inne, nich ens
oenen Feot broet, un ferspreok em, hoe woll et em un suinen Kinnern os
Oegendum giewen. Dat was teo der Tuit, os hoe no ninne Kinner hadde. Gott sia:
Suine Kinner sollen Hüssen in oenem früömden Lanne suin; do sollen soe doenen
un foerhunnert Jore os Knechte behannelt weren. Owwer dat Folk, dem soe
doenen müöt, will ik strafen, sia Gott; un dann süöt soe iuttoen un mui huir an
düöser Stuie doenen. Dann make Gott oenen Bund met em un loet dat Besnuin os
Toeken doriawer goelen. Abraham weor doe Fadder fan Isaak, den hoe annen
achten Dage besnait. Isaak suin Suone was Jakob un Jakob suine Süöne wören
doe Faddern fan den twialf Stämmen. Doe ferköffen Joseph iut Afgunst no Ägypten,
owwer Gott was met em un holp em iut suinem Ellenne un gaff em Gnade un
Wuishoet for Pharao, dem Küönike in Ägypten; doe make en teom Regenten iawer
Ägypten un iawer suin Hius. Do kamm oene duüre Tuit iawer Ägypten un Kanaan.
Doe Naut was graut un iuse Aulen können ninn Braut mer fuinen. Os Jakob haur,
dat in Ägypten Brautkaurn was, schicke hoe suine Süöne dohen. Dat was doe
erste Roese. Bui der twoeden Roese gaff Joesph sik suinen Broörn teo erkennen,
un weor Pharao gewar, wo Joseph hiarstamme. Jose[f] schicke hen un loet
suinen Fadder Jakob un suine ganße Famuilje halen, fuif un siewensig Soelen.
Jakob taug no Ägypten, wo hoe un iuse Aulen stüörwen. Soe bröchten soe no
Sichem un loögen soe in dat Graff, dat Abraham fan Hemor suinen Süönen kofft
hadde.
7, 17-34
Os doe Tuit kamm, wo dat Ferspriaken indriapen soll, dat Gott Abraham giewen
hadde, do wuoß dat Folk un bredde sik in Ägypten iut. Dat diure saulange, bet oen
anner Küönik in Ägypten upkamm, doe niks fan Joseph wusse. Doe was listig
giegen iuse Folk un ploge iuse Aulen un befeol nen, soe sollen doe lütken Kinner
iutsedden, dat soe stiarwen mössen. In der Tuit weor Moses gebuaren; dat was
oen fuin Kuind for Gott un weor droe Monade in suinem Fadder suinem Hiuse
ferstiaken. Os hoe iutsedd´t weor, namm Pharao suine Dochter en an un ertaug en
os iar oegen Kuind. Moses weor in den Ägyptern iarer Wuishoet ertuagen un was
in Weort un Wiark geschickt. Os hoe förtig Jore ault was, woll hoe sik ens no suine
153