Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

1, 1-4
Do häwwet fiele fersocht, olls sau upteoschruiwen, os dat fan den fertellt werd, doe
fan Anfang an dobui wiesen send un doe niu dat Weort ferwaltet. Sau häww ik mui
dat auk fornuamen. Ik häwwe mui olls fan Anfang an genau fertellen loden un will
dat niu for dui upschruiwen, muin loewe Theophilus. Diu sass insoen, dat olls
sieker wor est, wat diu lert häs.
1, 5-25
Teo der Tuit, os Herodes Küönik in Judäa was, liewe dor oen Pruister, doe hoede
Zacharias. Hoe haur teo Abia suinen Luüen un hadde oene Fruwwen iut Aaron
suinem Geslechte; doe hoede Elisabeth. Soe wören boede fromm for Gott un
hoelen doe Gebodde sau, dat do niks anne iutteosedden was. Soe hedden ninne
Kinner un wören boede oll ault. Os hoe ens met den annern wir anner Ruige was,
for Gott teo doenen, weor hoe no den Pruistern iarer Sidde duürt Leos bestimmet,
innen Tempel teo gon un do teo raikern. Dat ganße Folk stonn sau lange biuden un
bia, os hoe raikere. Do kamm oen Engel fan dem Heren; doe stonn anner rechten
Suit fan dem Raikerdiske. Os Zacharias den sog, kraig hoe grauden Schrecken.
Doe Engel sia: Ferschrecke dui nich, Zacharias! Gott hät duine Gebedde haurt.
Duine Fruwwe Elisabeth sall oenen Suonen häwwen, doe sall Johannes hoeden.
Diu sass graude Froöde an em häwwen un fiele weret sik met dui fröwwen. Hoe
werd for dem Heren graut suin. Wuin un starke Getränke werd hoe nich genoeden.
Hoe sall den Hoeligen Goest oll oer häwwen, os hoe gebuaren est. Hoe werd fiele
fan Israel suinen Süönen teo Gott, iarem Heren, bekeren un in Elias suinem
Goeste un suiner Kraft for dem Heren hiargon; hoe werd den Sinn fan den Aulen in
den Kinnern wecken, doe Insicht fan den Gerechten den Ungloöwigen buibringen
un dem Heren oen Folk schaffen, dat en upnimmet. Zacharias sia: Wo kann ik dat
laiwen? Ik sen oll ault un muine Fruwwe est auk oll hauge bui Joren. Doe Engel
antweorde: Ik sen Gabriel, doe for Gott stoet, un sen huirhen schicket, dat ik met dui
kuüren un dui düöse Buaskop bringen sall. Diu sass stumm weren un doe Sproke
ferloesen bet an den Dagg, wo dat schuüt, wat ik dui seggt häwwe, wuil diu
muinem Weore nich lofft häs, dat indriapen sall, wenn doe Tuit dofor kümmet. Dat
Folk toffe up Zacharias un wunnere sik, dat hoe sau lange innen Tempel ferwuile.
Os hoe heriutkamm, konn hoe ninn Weort soeggen. Doe Luüe miarken owwer, dat
hoe innen Tempel wat soen hadde. Hoe gaff nen dat auk met Wenken teo ferston,
blaif owwer stumm. Os doe Wieken ümme was, doe hoe Denst hadde, geng hoe
wir nohius. No düöser Tuit geng suine Fruwwe Elisabeth met oenem Kuine un loet
sik fuif Monade lang nich soen un sia: Düt hät doe Her un mui don. Hoe est mui
gnaidig un nimmet doe Schanne fan mui, doe ik saulange driagen häwwe.
1, 26-38
Innen sessten Monat dono schicke Gott den Engel Gabriel in oene Statt in Galiläa,
doe hoede Nazareth, no oenem jungen Luüe; dat hoede Maria un was met oenem
Manne iut David suinem Hiuse ferspruaken, doe hoede Joseph. Os doe Engel
herinkamm, sia hoe: Siagen iawer dui, Maria! Diu häs Gnade bui Gott fiunen. Soe
ferschrecke sik bui düösen Woören un dachte: Wecke Gruüße send dat! Doe Engel
sia: Ferschrecke dui nich, Maria! Diu häs Gnade bui Gott fiunen. Diu sass Mudder
weren un oenen Suonen häwwen, dem sass diu den Namen Jesus giewen. Doe
werd oen grauden Mann weren un dem Haichsten suin Suone hoeden. Gott well
74