Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...
Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...
Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...
Sie wollen auch ein ePaper? Erhöhen Sie die Reichweite Ihrer Titel.
YUMPU macht aus Druck-PDFs automatisch weboptimierte ePaper, die Google liebt.
eslüöden, dat joeder den Broörn <strong>in</strong> Judäa helpen soll, sau fiel os hoe konn. Dat<br />
daien soe auk un schicken doe Gawen duür Barnabas un Saulus an doe Ellsten.<br />
12, 1-17<br />
Ümme doe Tuit loet doe Küönik Herodes wecke fan der Gemoene <strong>in</strong> Jerusalem<br />
gefangen niemen un misshanneln. Jakobus, den Breor fan Johannes, loet hoe met<br />
dem Swerte henrichten. Os hoe sog, dat den Jiuden dat gefell, loet hoe auk Petrus<br />
gefangen niemen. Dat was just <strong>in</strong> den Dagen, os soe soöde Braut aiden. Hoe loet<br />
en ferhaften un <strong>in</strong>t Gefängnis br<strong>in</strong>gen un oene Wachche fan sesstoeggen Mann<br />
upstellen. Hoe hadde sik fornuamen, dat hoe en Austern for dat Folk br<strong>in</strong>gen woll.<br />
Sau weor Petrus <strong>in</strong>nen Gefängnisse fastehaulen. Owwer doe Gemoene bia Dagg<br />
un Nacht for en teo Gott. In der Nacht, os Herodes en den annern Dagg halen<br />
loden woll, sloep Petrus tüsken twoe Saldoden, met twoe Ku<strong>in</strong> fastebiunen; biuden<br />
for der Duür stonn no doe Wachche up Posten. Do kamm dem Heren su<strong>in</strong> Engel<br />
her<strong>in</strong> un oen Lecht scha<strong>in</strong> <strong>in</strong>nen Gefängnisse. Doe Engel stodde Petrus <strong>in</strong>ne Suit<br />
un wecke en un sia: Sto uilig up! Do fellen em doe Ku<strong>in</strong> fannen Hännen. Dann sia<br />
doe Engel: Snalle dui den Roemen ümme un tuü dui doe Scheo an! Hoe dai dat.<br />
Dann sia hoe no: Hang dui den Mantel ümme un folge mui! Petrus geng heriut un<br />
folge em. Hoe wusse owwer nich, dat doe Engel dat richtig sau dai; hoe moene,<br />
hoe wöre <strong>in</strong>nen Draume. Soe gengen bui dem ersten un twoeden Posten hiar un<br />
kaimen an oene uisern Duür, doe no der Statt hengeng; doe dai sik fan sümst up.<br />
Soe kaimen heriut un gengen no oene Strode wuider; do was doe Engel met<br />
oenem Mole weg. Do kamm Petrus wir teo sik un sia: Niu woet ik wisse, dat doe<br />
Her su<strong>in</strong>en Engel schicket un mui iut Herodes su<strong>in</strong>en Hännen reddet hät un fan<br />
ollem, wo doe Jiuden met Ungeduld up liuren. Os hoe sik besann, kamm hoe for<br />
Maria iar Hius; dat est doe Mudder fan Johannes, doe auk Markus hett; do wören<br />
fiele fersammelt un bian. Os hoe anne Porden kloppe, kamm oene Maged, doe<br />
hoede Rhode, un lustere, wer do was. Os soe haur, dat et Petrus su<strong>in</strong>e Stimme<br />
was, fergatt soe for liuder Froöde, em doe Porden upteomaken, un loep <strong>in</strong>t Hius un<br />
roep: Petrus stoet biuden for der Porden. Soe sian: Diu bis fan S<strong>in</strong>nen. Soe blaif<br />
owwer dobui, dat wöre sau richtig. Do sian soe: Dat est su<strong>in</strong> Engel. Petrus kloppe<br />
ümmer wuider an. Os soe em upmaken, kieken soe en an un wören iuder sik for<br />
Froöden. Do wenke hoe nen medder Hand, soe sollen stille su<strong>in</strong>, un fertelle nen,<br />
wo doe Her en iut dem Gefängnisse heriutbrocht hadde un sia: Ferkünniget dat<br />
Jakobus un den Broörn. Dann geng hoe weg un taug <strong>in</strong> oene annere Statt.<br />
12, 18-25<br />
Os et Dagg weor, wören doe Saldoden nich woenig ferfärt un frogen sik oenanner,<br />
wo dat met Petrus teogon wöre. Herodes woll en halen loden, faun en owwer nich.<br />
Do fernamm hoe doe Posten un loet doe henrichten. Dann geng hoe fan Judäa no<br />
Cäsarea un hoel sik dor up. Hoe was den Luüen <strong>in</strong> Tyrus un Sidon baise; doe<br />
kaimen owwer tohaupe un schicken Buan no em hen. Doe kuüren met su<strong>in</strong>em<br />
M<strong>in</strong>ister Blastus un kriegen en up iare Suit un loeden ümme Fruiden bidden, wuil<br />
iar Land sik fan dem Küönike su<strong>in</strong>t erniaren moss. Do bestimme hoe den Buan<br />
oenen Dagg. An dem heng hoe sik den Mantel ümme, sedde sik up su<strong>in</strong>en Steol<br />
un hoel nen oene Ansproke. Do roep dat Folk: Dat est Gott, doe huir kuürt; dat est<br />
n<strong>in</strong>n M<strong>in</strong>ske. In dem Augenblicke sleog en dem Heren su<strong>in</strong> Engel, wuil hoe Gott<br />
nich doe Ere gaff. Hoe weor fan Wüörmern friaden un starf. Dem Heren su<strong>in</strong> Weort<br />
161