Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

Doe Broef an doe Hebräer
1, 1-4
Gott hät froör faken up ollerhand Ort un Wuise duür doe Prophoeden met iusen
Aulen kuürt. Niu tolest hät hoe no kort for dem Enne fanner Welt duür suinen
Suonen met us kuürt; den hät hoe os suinen Iarwen iawer olls insedd´t; duür den
hät hoe auk doe Welt maket. Doe est doe Wuirschuin fan suiner Herlikkoet un dat
Afbeld fan em sümst; duür suin mächtig Weort dräggt hoe olle Dinge; hoe hät us
huir fan ollen Sünnen roenigget un sik dann anne rechte Hand fanner Herlikkoet
inner Haichte sedd´t. Domedde est hoe no fiel haiger sedd´t weoren os doe Engel
un hät hoe oenen Namen iarwet, doe wuit iawer den iare Namen goet.
1, 5-14
Teo weckem Engel hät Gott woll seggt: Diu bis muin Suone, fandage sen ik Fadder
an dui weoren, un dann: Ik will suin Fadder suin un hoe sall muin Suone suin? Fan
der Tuit, wenn hoe suinen Suonen teom twoeden Mole uppe Ern schicken werd,
seggt hoe no: Gott suine Engel süöt en olle anbian. Fan den Engeln hett et woll:
Hoe maket suine Engel teo Wuindstaut un suine Gehülfen teo Fuürflammen. Fan
dem Suonen hett et owwer: Duin Steol stoet faste in olle Oewigkoet un dat Septer
fan duinem Ruike est oen richtig Septer. Diu häs Gerechtigkoet loef hat un häs
Unrecht hasset; dorümme hät dui duin Gott met Froöden salwet un nich oenen sau
os dui. Her, diu häs annen Anfange den Grund teo der Ern leggt un den Hiemel
met duinen Hännen upbowwet. Soe weret fergon, owwer diu bliffs; soe weret ault
weren os oen Klaid. Os oenen Mantel sass diu soe upsluiden, un soe süöt oen
afleggt Klaid weren. Diu bliffs os diu bis un duine Jore niemet ninn Enne. Teo
weckem Engel hät hoe woll seggt: Sedde dui anne recht Hand fan mui, bet ik dui
den Fuind os ne Feotbank unner doe Foöde loegge. Send soe nich olle tohaupe
Goester, doe doenen süöt, un send soe nich iutschicket, den teo doenen, doe doe
Sialigkoet iarwen süöt?
2, 1-4
Jui süöt dorümme up dat Weort, dat wui haurt häwwet, no moer achtgiewen, dat et
us nich wegrieden werd. Wenn dat Weort, dat duür doe Engel ferkünniget est, oll
fasten Bestand hät un doe saugluiks bestraft werd, doe et iawertrett un sik
dogiegen wuirt, wo werd us dat dann gon, wenn wui son graut Hoel fersuümet? Dat
Hoel est us fan dem Heren sümst ferkünniget un est dann duür doe Apostel, doe et
fan em haurt häwwet, sieker up us kuomen. Gott hät dat auk no duür Toeken,
Wunner un ollerhand Kräfte betuüget un dann auk duür den Hoeligen Goest, den
hoe iutdoele, os hoe dat for geot hoel.
2, 5-10
Gott hät doe teokuomen Welt, fan der wui huir kuürt, nich den Engeln iawergiewen.
Inner Schrift werd betuüget un seggt: Wat est doe Minske, dat diu an en denkes, un
dat Minskenkuind, dat diu et annimmes? Diu häs en oene korde Tuit geringer suin
loden os doe Engel, owwer met Herlikkoet un Ere häs diu em doe Kreone giewen
un häs en iawer olls sedd´t, wat duine Hänne maket häwwet. Olls häs diu em teo
Foöden leggt. Wenn hoe em olls iawergiewen hät, dann est do niks, wat em nich
unnergiewen est. Wui soet jo, dat Jesus, doe woll oene korde Tuit geringer was os
284