Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

Johannes suin drüdde Broef
1, 1-8
Doe Ellste schrifft düt an den loewen Gajus, den ik in Worhoet loef häwwe. Ik
wünske dui, dat et dui in ollen Doelen geot goet, besonners inner Gesundhoet, sau
os et met duiner Soele geot stoet. Ik häwwe mui fröwwet, os doe Broör kaimen un
mui fertellen, dat diu sau getrüwwe in der Worhoet wannels. Dann häww ik ümmer
graude Froöde, wenn ik haire, dat muine Kinner inner Worhoet wannelt. Diu doös
getrüwwe duine Schülligkoet an den Broörn un auk an den früömden Gästen. Doe
häwwet fan duiner Loefte huir for der Gemoene tuüget. Diu doös recht, wenn diu
den upper Roese wuiderhelpes, os et sik for Gott gehairt. Doe send upper Roese,
wuil soe suinen Namen ferkünnigen witt, un niemet fan den Hoeden niks an.
Dorümme est et iuse Flicht, dat wui süöke Broör upniemet; dann sen wui auk
Gehülfen for doe Worhoet.
1, 9-12
Wui häwwet an doe Gemoene schriewen, owwer Diotrephes, doe bui jiu doe erste
suin well, nimmet niks fan us an. Wenn ik wuirkuome, will ik en an suin Ferhaulen
un an doe laigen Woöre giegen us erinnern. Domedde est em dat nau nich
geneog; hoe nimmet auk doe Broör nich up un hinnert doe annern doran, soe
upteoniemen, un stött soe iut der Gemoene, wenn soe et deot. Nimm dui oen
Buispell an den Geoen un nich an den Laigen. Doe Geoes doöt, doe est fan Gott,
doe Laiges doöt, doe hät Gott nich soen. Demetrius hät fan ollen oen geot Tuügnis
un auk fan der Worhoet sümst. Wui tuüget auk for en un jui wiedet, dat iuse
Tuügnisse wor est.
1, 13-15
Ik hedde dui no fiel teo schruiwen, ik will et owwer nich met Broewen afmaken. Ik
huape, dat ik dui baule besoöken kann, dann will wui us oenanner olls fertellen.
Fruide sui met dui! Doe Frünne lodet dui gruüßen. Gruüße auk doe Frünne, doe diu
olle met Namen kenns.
283