Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

22, 54-62
Dann griepen soe en un gengen met em weg un bröchten en in dat Hius fan dem
Haugenpruister. Petrus folge fan wuidem. Midden uppen Huawe hedden soe oen
Fuür anbott un sik tohaupesedd´t. Auk Petrus sedde sik dotüsken. Do sog en oene
Maged annen Fuür sidden, doe kaik en an un sia: Düöse was auk bui em. Hoe
strait dat af un sia: Luüd, ik kenne en nich. No oener Wuile sog en oen anner un
sia: Diu hairs do auk teo. Petrus sia: Nai, ik nich. Noe oener Stunne sia wir oen
anner: Ganß wisse, düöse est bui em wiesen. Hoe est auk iut Galiläa. Petrus sia: Ik
fersto nich, wat diu seggs. In dem Augenblicke, os hoe no kuür, kraigge oen Han.
Do draigge sik doe Her ümme un kaik Petrus an. Do besann sik Petrus up dat
Weort, dat doe Her em seggt hadde: No oer os doe Han kraigget, wers diu mui
droemol afsoeggen. Petrus geng weg un grain bidderlik.
22, 63-71
Doe Knechte, doe Jesus fasthoelen, ferspodden un sloögen en. Soe decken em
wat iawert Gesicht un sian dann: Diu bis jo oen Prophoet; soegg us doch, wer dui
slagen hät! Un no annern Spott driewen soe met em. --- Os et Dagg weor, kaimen
doe Ellsten iut dem Folke tohaupe un bröchten Jesus for iar Gericht. Soe frogen en:
Bis diu Christus? Soegg us dat! Hoe antweorde: Wenn ik jiu dat soegge, dann
laiwe jui dat doch nich. Wenn ik jiu wat froge, dann giewe jui mui ninne Antweort.
Fan niu an werd doe Minskensuone an der rechten Hand fan Gott suiner Kraft
sidden. Do frogen soe en olle: Bis diu denn Gott suin Suone? Hoe antweorde: Jui
soegget et sümst; ik sen et. Do sian soe: Wat häww wui no Tuügen naidig? Wui
häwwet et jo sümst iut suinem oegen Munne haurt.
23, 1-12
Do stönnen soe olle up un bröchten en no Pilatus. Dor ferklagen soe en un sian:
Düösen häwwe wui fiunen, dat hoe doe Luüe uphisset un soe dofan truüggehöllt,
dem Kaiser Stuürn teo betalen. Fan sik sümst seggt hoe: Ik sen doe Küönik
Christus. Pilatus froge: Bis diu den Jiuden iar Küönik? Hoe antweorde: Jeo, os diu
seggs. Pilatus sia teo den Haugenpruistern un dem Folke: Ik fuine ninne Schuld an
düösem Minsken. Soe bliewen owwer dobui: Hoe hisset met suiner Lere dat Folk
in ganß Judäa up. In Galiläa hät hoe anfangen un niu est hoe huir auk henkuomen.
Os Pilatus dat haur, froge hoe, of doe Mann iut Galiläa wöre. Os hoe fernamm, dat
hoe iut Herodes suinem Lanne was, schicke hoe en no Herodes, doe in den
Dagen auk in Jerusalem was. Os Herodes Jesus sog, fröwwe hoe sik; hoe hadde
do oll lange up tofft. Hoe hadde fiel fan em haurt un huape, Jesus woöre oen
Wunner for em deon. Hoe froge en no ollerhand, owwer Jesus gaff em ninne
Antweort. Doe Haugenpruister un Schriftgelerden stönnen dobui un ferklagen en.
Herodes un suine Luüe ferspodden en; soe tüögen em widde Klair an un schicken
en wir no Pilatus. Fan dem Dage an wören Herodes un Pilatus geoe Frünne;
forhiar wören soe sik baise.
23, 13-25
Pilatus loet doe Haugenpruister, doe Iawersten un dat Folk tohaupereopen un sia:
Jui häwwet mui düösen Minsken brocht, wuil hoe dat Folk wuirspenstig maket. Ik
häwwe en for jiu fernuamen, owwer ik kann ninne Schuld in den Saken an em
fuinen, worümme jui en anklaget; Herodes auk nich; doe hät en us truüggeschicket.
110