Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

Maria doe Fruwwe fan Kleophas, un Maria iut Magdala. Os Jesus suine Mudder
sog un den Jünger bui iar, den hoe loef hadde, sia hoe teo suiner Mudder: Dat est
duin Suone. Dann sia hoe teo dem Jünger: Dat est duine Mudder, un fan der
Stunne an namm doe Jünger soe teo sik in suin Hius. Jesus wusse, dat suin Wiark
schoen was. Do sia hoe, dat doe Schrift erfüllt weor: Ik häwwe Dost. Do stonn oen
Kump met Ettik; do tunken soe oenen Swamm in un staiken den up oene lange
Stangen un hoelen em den annen Mund. Os Jesus den Ettik nuamen hadde, sia
hoe: Et est schoen. Dann loet hoe den Kopp sinken un starf.
19, 31-37
Et was Fruidagg un den annern Dagg was oen Sunndagg, den doe Jiuden sau
wichtig hoelen, dat doe Luike nich annen Kruüße bluiwen dröffen. Dorümme
gengen soe no Pilatus un bidden en, hoe solle doch doe Luike fan den Kruüßen
briaken loden. Do kaimen doe Saldoden un broöken dem ersten doe Boene un
dem annern auk, doe met em kruüßiget wören. Os soe no Jesus kaimen un sögen,
dat hoe oll stuorwen was, broöken soe em doe Boene nich twoegg. Owwer doe
oene fan den Saldoden stack en met der Lanßen inne Suit; do kamm Bleot un
Wader heriut. Doe dat soen hät, doe hät dat betuüget un suin Tuügnis est wor. Doe
woet, dat hoe dat seggt, wat wor est, dat jui dat auk laiwen süöt. Düt est schoen, dat
doe Schrift erfüllt werd: Em sall ninn Boen bruaken weren. Oene annere Schrift
seggt: Soe süöt soen, wen soe stiaken häwwet.
19, 38-42
Joseph iut Arimathia, doe oen Jünger fan Jesus was, wenn auk stillken iut Angest
for den Jiuden, doe geng no Pilatus un froge, of hoe Jesus suin Luik afniemen
dröffe. Pilatus loet dat teo. Do geng hoe hen un namm dat Luik af. Do kamm auk
Nikodemus, doe oll ens bui Nacht no Jesus kuomen was, un brochte Myrrhen un
Aloe duürnanner an hunnert Pund. Doe naimen Jesus suin Luik un buünen
Linnendoöke dorümme met Salwen dotüsken, sau os dat bui den Jiuden Sidde
was, wenn soe oenen begroöwen. Nich wuit fan der Stuie wo Jesus kruüßiget was,
lagg oen Goren. In dem was oen nuigg Graff, wo nau nich oene liagen hadde. Do
loögen soe Jesus hen, wuil dat Graff ganß inner Naichte was. Den annern Dagg
was den Jiuden iar Sunndagg.
20, 1-10
Den ersten Dagg inner Wieken geng Maria iut Magdala muarens freo no dem
Grawe, os et no duüster was. Do sog soe, dat doe Stoen fan dem Grawe afnuamen
was. Do loep soe no Simon Petrus un no dem annern Jünger, den Jesus loef
hadde, un sia: Soe häwwet den Heren iut dem Grawe nuamen un wui wiedet nich,
wo soe en henleggt häwwet. Do gengen Petrus un doe annere Jünger no dem
Grawe hen. Doe boeden loepen tohaupe, owwer doe annere Jünger was flinker
os Petrus un loep foriut un kamm toerst no dem Grawe. Hoe kaik herin un sog dat
Linnen luiggen, geng owwer nich herin. Do kamm Simon Petrus auk an un geng in
dat Graff un sog dat Linnen luiggen, blaut dat Swaitdeok, dat Jesus uppen Koppe
hat hadde, lagg nich bui dem Linnen, owwer tohaupewickelt an oener anner Stuie.
Dann geng auk doe annere Jünger herin, doe toerst no dem Grawe kuomen was,
un sog un loffe; Soe hedden doe Schrift nau nich ferston, dat hoe fan den Dauen
upston moss. Do gengen doe Jünger wir truügge.
142