Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

innen Hadden häwwe. Ik woll doch, dat ik fan Christus ferstott woöre, wenn muine
Broör doduür reddet weren können, doe muine Ferwandten no dem Stamme send.
Soe send Kinner Israel, soe häwwet dat Kinnerrecht, doe Herlikkoet, den Bund, dat
Gesett, den Denst un dat Ferspriaken; soe häwwet Aulen, fan den Christus
afstammet, doe Her iawer olls, dem suine Ere in Oewigkoet goet, dat est wisse.
9, 6-13
Ik will nich soeggen, dat Gott suin Weort nich mer güllt, wuil nich olle, doe fan Israel
afstammet, rechte Kinner Israel send. Auk nich olle, doe fan Abraham afstammet,
send suine rechten Kinner; et hett: no Isaak sall duin Geslecht hoeden. Dat bedütt,
dat nich olle natürliken Kinner fan Abraham auk Gott suine Kinner send; blaut doe
iut dem Glauwen an dat Ferspriaken weret teo Abraham suinem Geslecht riaket.
Dat Ferspriaken liut: Ümme düöse Tuit will ik wuirkuomen un dann sall Sara oenen
Suonen häwwen. Auk met Rebekka was dat justsau. Soe huape Süöne fan iusem
Fadder Isaak. Owwer oer os doe Kinner gebuaren wören un oer os soe Geoes un
Laiges don hedden, wäle Gott no suinem Entslusse iut. Nich no den Wiarken, blaut
no suinem Willen sia hoe teo Rebekka: Doe Graude sall dem Lütken doenen. Doe
Schrift seggt: Jakob häww ik loef, Esau magg ik nich luin.
9, 14-29
Wat süö wui doteo soeggen? Gott est doch nich ungerecht! Wisse nich. Hoe hät teo
Moses seggt: Ik sen gnaidig, wem ik will, un erbarme mui, iawer wen ik will. Et liggt
nich an iusem Wollen un Laupen , owwer an Gott suinem Erbarmen. Doe Schrift
seggt teo Pharao: Just dorümme häww ik dui teom Küönik insedd´t, dat ik dui
muine Macht wuise un muin Name upper ganßen Ern bekannt werd. Gott est
gnaidig, wem hoe well, un ferstocket, wen hoe well. Diu kanns niu frogen: Wo kann
Gott us denn no Schuld giewen? Wer kann denn giegen suinen Willen ankuomen?
Jeo, owwer Minske, wer bis diu, dat diu dui met Gott iutoenanner sedden wullt?
Oen Kunstwiark seggt doch nich teo dem Mester: Worümme häs diu mui sau
maket? Hät doe Pöttker nich doe fruigge Wal? Kann hoe iut dem Laimen nich
ollerhand Pödde maken, fuine for doe Kunst un annere for den Gebriuk? Gott kann
suin Missfallen un suine Macht bewuisen; hoe hät owwer doe Minsken lange Tuit
gedüllig gon loden, doe teom Ferdiarwen iutoren un em nich gefellen. Dat hät hoe
don, wuil hoe suine ganße Herlikkoet an den bewuisen woll, iawer doe hoe sik
erbarmet un doe hoe foriut for doe Herlikkoet iutwält hät. Os süöke Iutwälte hät hoe
us auk bereopen, Jiuden un Hoeden. Dorümme seggt hoe duür den Prophoeden
Hosea: Doe nich muin Folk send, den will ik soeggen: Jui send muin Folk; doe ik
nich loef häwwe, den will ik soeggen: Ik häwwe jiu loef. Dat sall an der Stuie
schoen, wo nen seggt est: Jui send nich muin Folk; do süöt soe Gott suine Kinner
hoeden. Jesajas seggt: Wenn do auk sau fiele Kinner Israel send os Sand anner
Soe, dann süöt doch män woenige dofan reddet weren. Gott well suin Weort
haulen un olls sieker upper Ern dono inrichten. Jesajas seggt: Wenn doe Her us
nich Kinner iawerloden hedde, dann wöre us dat just sau gon os Sodom un
Gomorra.
9, 30-33
Wat soegge wui niu? Hoeden, doe nich no Gerechtigkoet striewet, häwwet soe
kriegen; ik moene owwer doe Gerechtigkoet, doe iut dem Glauwen kümmet. Owwer
195