Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

antweorde: Doe oene fan jiu, doe met mui in doe Schüödel langet. Doe
Minskensuone goet dohen in den Daud; dat stoet jo fan em schriewen, owwer et
est laige for den Minsken, fan dem hoe ferron werd. For den wöre et biader, wenn
hoe nich gebuaren wöre. --- Os soe aiden, namm Jesus dat Braut, danke, breok
dofan af un gaff dat den Jüngern un sia: Niemet un iadet! Dat est muin Luif. Dann
namm hoe den Bieker, danke un gaff nen den auk. Soe drünken do olle iut. Dobui
sia hoe: Dat est muin [b]leot, dat for fiele ferguaden werd, un dat Bleot van dem
nuiggen Bunne. Ik soegge jiu: Ik will nich wir fan düösem Wuine drinken, bet an
dem Dage, wo ik den nuiggen Wuin in Gott suinem Ruike drinken were.
14, 26-31
Os soe dat Dankloed sungen hedden, gengen soe heriut an den Ialgebiarg.
Unnerwiagens sia Jesus: Fannachte were jui olle an mui ire weren. Do stoet
schriewen: Ik will den Hoeer slon un doe Schope süöt iutoenanner laupen. Wenn
ik owwer upston sen, will ik jiu no Galiläa foriutgon. Petrus sia: Wenn soe auk olle
an dui ire weret, ik owwer nich. Jesus antweorde: No oeher doe Han fannachte
twoemol kraigget, wers diu mui droemol afsoeggen. Petrus weor uiwerg un sia:
Wenn ik auk met dui stiarwen mott, will ik dui doch nich afsoeggen. Justsau sian
auk doe annern Jünger.
14, 32-42
Soe kaimen an oenen Hoff, doe hoede Gethsemane. Jesus sia teo den Jüngern:
Bluiwet huir sidden. Ik will wuidergon un bian. Hoe namm Petrus, Jakobus un
Johannes met un feng an teo biewen un ängestlik teo weren. Hoe sia teo den
Jüngern: Muine Soele est bedroöwet bet in den Daud. Bluiwet huir un waket! Dann
geng hoe wat wuider, fell dal uppe Ern un bia, dat doe Stunne an em forbuigenge,
wenn et mögglik wöre. Hoe sia: Muin Fadder, dui est olls mögglik; lott düösen
Bieker an mui forbuigon, owwer nich wat ik will, blaut wat diu wullt. Hoe kamm wir
truügge un faun soe innen Slope un sia teo Petrus: Simon, diu slöppes! Kanns diu
nich oene Stunne waken? Waket un biat, dat jui nich in Fersoökung kuomet. Doe
Goest est willig, owwer dat Floesk est swack. Do geng hoe wir weg un bia un sia
doesülwen Woöre. Os hoe truüggekamm, faun hoe soe wir innen Slope. Doe
Augen fell nen teo; soe können em nich antweorden. Do kamm hoe teom drüdden
Mole un sia: Jui slopet un resset jiu! Niu est et geneog. Doe Stunne est kuomen.
Soet, doe Minskensuone werd den Hännen fan Sünnern iutliewert weren. Stot up!
Wui witt gon. Soet, doe mui ferrött, est ankuomen.
14, 43-52
Os hoe düt sia, kamm Judas, doe oene fan den Twialwen, un met em oen grauden
Tropp Luüe; doe hedden Söwel un Knüppel inner Hand un woören fan den
Haugenpruistern un Schriftgelerden un Ellsten schicket. Judas hadde domedde
afmaket un seggt: Den ik küsse, doe est et. Den gruipet un bringet en weg! Os hoe
niu kamm, geng hoe saugluiks up Jesus teo un gruüße en: Mester, Mester! un
küsse en. Do loögen soe doe Hänne an en un naimen en faste. Fan den, doe
dobui stönnen, taug doe oen suin Swert heriut, sleog no dem Knechte fan dem
Haugenpruister un howwe em oen Aur af. Jesus sia teo den Luüen: Justsau os
giegen oenen Roöwer sen jui met Söwel un Knüppel iutgon, ümme mui teo
gruipen. Dagg for Dagg sen ik bui jiu innen Tempel wiesen un häwwe lert, un jui
68