Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

7, 18-25
Domedde est dat Gebott for doe Pruister fan Lewi truüggenuamen, wuil et ninne
Kraft hadde un ninnen Nudden brochte. Dat Gesett konn dat nich laisten. Dofor
werd niu oen biader Huapen giewen, dat us Gott naiger bringet. Christus est nich,
dat est wichtig, one Oed Pruister weoren; doe annern send Pruister one Oed. Em
est dat met dem Weore teoswuaren: Doe Her hät oenen Oed don un et werd en
nich moöggen. Diu bis oen Pruister up oewig. Dorümme est Christus auk fiel sieker
os Büörge for oenen haigern Bund met Gott. Fan Lewi suinen Kinnern send fiele
Pruister weoren, wuil doe Daud soe doran hinnere, Pruister teo bluiwen. Christus
liewet owwer oewig un blifft auk oewig Pruister. Dorümme kann hoe olle redden,
doe sik duür en an Gott woent; hoe liewet oewig un kann Gott ümmer for doe
bidden.
7, 26-28
Sonnen Haugen Pruister mösse wui häwwen, doe hoelig, unschüllig un one
Sünne est, doe fan den Sünnern afsunnert un haiger stellt est os doe Hiemel, doe
auk nich naidig hadde, ümmer erst for doe oegen Sünnen teo offern un dann for
dem Folke suine Sünnen, os doe annern Pruister; hoe hät dat oen for ollemol don,
os hoe sik sümst offere. Dat Gesett seddet Minsken teo Haugen Pruistern in, doe
Swäcken an sik häwwet; dat Weort, dat met oenem Oede stüddet est, un auk
junger est os dat Gesett, seddet den Suonen in, doe up oewig Fullmacht hät.
8, 1-5
Doe Hauptsake bui dem, wo wui fan kuürt, est düt: Wui häwwet oenen Haugen
Pruister, doe sik an doe rechte Hand fan Gott suinem Steole innen Hiemel sedd´t
hät, un doe dat Hoelige un doe Hüdden ferwaltet, doe Gott sümst uprichtet hät. Oen
Hauge Pruister werd doteo insedd´t, dat hoe Gawen un Offer bringen sall.
Dorümme mott düöse auk wat häwwen, wat hoe offern kann. Wenn hoe upper Ern
wöre, dann wöre hoe ninn Pruister, huir send oll wecke, doe duür dat Gesett
insedd´t send. Doe deot iaren Denst bui Dingen, doe blaut oen Beld un oen
Schadden fan himmlisken Dingen send. Os Moses doe Stiftshüdden uprichten soll,
do est em seggt weoren: Suü, diu sass olls no dem Muster maken, dat dui up dem
Biarge wuiset est.
8, 6-13
Niu est Christus suin Pruisterdenst no fiel herliker un doe Bund den hoe bringet, no
fiel haiger un stüddet sik auk up oen fiel biader Ferspriaken. Wenn doe erste Bund
olls geot maket hedde, dann wöre fan oenem twoeden niks mer seggt weoren. Gott
seggt owwer: Do werd oene Tuit kuomen, dann will ik met Israel un Juda iarem
Hiuse oenen nuiggen Bund maken. Dat sall nich doe Bund suin, den ik met iaren
Aulen afsluaden häwwe, os ik soe anne Hand namm un soe iut Ägypten brochte.
Soe send nich bui muinem Bunne bliewen un ik häwwe mui nich mer ümme soe
bekümmert. Düt est doe Bund, den ik met Israel suinem Hiuse in düöser Tuit
afsliuden will. Ik will nen muin Gesett innen Sinn loeggen un int Hadde schruiwen.
Ik will iar Gott suin un soe süöt muin Folk suin. Do sall nich oene mer suinen
Naichsten un suinen Breor wat leren un em soeggen: Lere diu den Heren auk
kennen! Olle weret soe mui kennen fan den Lütken bet teo den Grauden. Ik will
gnaidig giegen iare Unducht suin un an iare Sünnen will ik nich denken. Wenn hoe
289