Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

ferurdoelen. Soe biadern sik no Jonas suiner Priege; huir est owwer moer os
Jonas. Ninn Minske sticket oen Lecht an un stellt et innen Keller odder unnern
Bieker. Hoe stellt et uppen Disk, dat soe olle dat Lecht soet, doe int Hius kuomet.
Dat Auge est dat Lecht for dat Liewen. Wenn duin Auge gesund est, dann est duin
ganß Liewen lecht. Wenn et owwer krank est, dann est duin ganß Liewen duüster.
Giff acht, dat dat Lecht, dat in dui est, nich duüster werd. Est niu duin ganß Liewen
helle un ninn duüster Stück doranne, dann bis diu sau innen Lechte, os wenn oen
Lecht met hellem Schuine up dui strolt.
11, 37-54
Hoe hadde kium uphaurt teo priegen, do naidige en oen Pharisäer, hoe solle bui
em iaden. Hoe geng met un sedde sik annen Disk. Doe Pharisäer wunnere sik, os
hoe sog, dat Jesus sik nich forhiar doe Hänne wuoske. Doe Her owwer sia: Jeo, jui
Pharisäer hault doe Bieker un Schüödel van biuden roeggen, owwer inwennig in
jiuem Hadden sen jui full Guir un Baishoet. Jui Naren! Doe dat schaffen hät, wat
biuden est, doe hät auk dat maket, wat binnen est. Giewet os Almeosen dat, wat in
jiuen Biekern un Schüödeln est! Dann est jiu olls roeggen. Et sall jiu laige gon,
Pharisäer! Jui giewet den toeggeden Doel van Münte, Pieper un ollem Groönkrom,
owwer recht deon un Gott loef häwwen, do go jui anne forbui. Düt süö jui deon un
dat annere nich loden. Et sall jiu laige gon, Pharisäer! Inner Scheole wi jui den
ersten Plats häwwen un upper Strode süöt doe Luüe jiu toerst gruüßen. Et sall jiu
laige gon, Pharisäer! Jui gluiket Griawern, doe nich mer teo kennen send, sau dat
doe Luüe doriawer henlaupet un et nich miarket. Do sia oen Schriftgelerde: Mester,
met düösen Woören seggs diu us auk teo fiel. Jesus sia: Et sall jiu Schriftgelerden
auk laige gon. Jui loegget den Luüen Lasten up, doe soe nich driagen küönt,
owwer jui sümst ruürt düöse Lasten nich met oenem Finger an. Et sall jiu laige gon.
Jui seddet Graffstoene for doe Prophoeden, owwer jiue Aulen häwwet soe
ümmebrocht. Sau sen jui Tuügen fan den Sünnen fan jiuen Aulen un sau billige jui
soe. Doe maken soe daut un jui bowwet iare Griawer. Dorümme hät Gott in suiner
Wuishoet seggt: Ik will Prophoeden un Apostel henschicken, owwer soe weret
wecke dofan dautmaken un wegdruiwen. Den Prophoeden iar Bleot sall fan
düösem Geslechte inföddert weren, olle Bleot, dat fan Anfang fanner Welt an
ferguaden est, fan Abel suinem Bleoe an bet up dat Bleot fan Zacharias, doe
tüsken Altor un dem Tempel ümmebrocht weor. Ik soegge jiu, et sall fan düösem
Geslechte inföddert weren. Et sall jiu laige gon, Schriftgelerden! Jui häwwet doe
Slüödel wegnuamen, dat soe dat Hoel nich fuinen küönt. Jui sümst send nich
heringon un jui hault doe af, doe herin witt. Os hoe fan dor weggon was, fengen
doe Schriftgelerden un Pharisäer an, em teo grollen un en iutteofrogen. Soe liuren
dorup, dat soe em oen unbedacht Weort iut dem Munne locken.
12, 1-12
In der Tuit hedden sik diusende fan Minsken ansammelt. Doe drängen sik sau, dat
soe sik oenanner uppe Foöde traiden. Do feng hoe an, suinen Jüngern teo
soeggen: Wart jiu for den Pharisäern iarem Siurdoege; ik moene, wart jiu for der
Huücheluigge! Niks est sau ferbuargen, dat et nich bekannt werd, un niks est sau
hoemlik, dat et nich annen Dagg kümmet. Dorümme sall olls, wat jui innen
Duüstern seggt häwwet, bui Lechten haurt weren, un wat jui jiu inner Kamern int
Aur seggt häwwet, sall fannen Dacke ferkünniget weren. Ik soegge jiu os muinen
93