Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

annuamen un Sotan suine Afgrünne nich kennen lert häwwet, jiu soegge ik: Ik will
jiu wuider ninne Last uploeggen. Wat jui häwwet, dat hault faste, bet ik kuome. Doe
iawerwinnt un bet ant Enne doöt, wat ik will, dem will ik Macht iawer doe Hoeden
giewen. Hoe sall soe medden uisern Stocke hoön un os Pöttkerlöde twoeggslon,
sau os mui doe Macht fan muinem Fadder iawerdriagen est; ik will em den
Muarnstern giewen. Doe Auren hät, doe haire, wat doe Goest den Gemoenen
seggt.
3, 1-6
An den Engel fan der Gemoene in Sardes schruif: Sau seggt doe, doe Gott suine
siewen Goester hät un doe siewen Sterne: Ik kenne duine Wiarke. Diu häs den
Namen, dat diu liewes, owwer diu bis doch daude. Niu were wachch un ermuntere
doe annern, doe ant Afstiarwen send. Ik häwwe duine Wiarke nich full for Gott
fiunen. Denke doran, wat diu met Froöden haurt un annuamen häs; hollt dui doran
un ännere duinen Sinn! Wenn diu nich upwakes, will ik os oen Doef kuomen; diu
sass nich wieden, teo wat for oener Stunne ik kuome. Diu häs no oenige Namen in
Sardes, doe an iaren Klairn ninne Pläcke häwwet. Doe süöt met mui in widden
Klairn gon, dat ferdoent soe. Doe iawerwinnt, doe sall widde Klair driagen; ik will
suinen Namen nich iut dem Beoke fan dem Liewen struiken un mui for muinem
Fadder un for den Engeln teo em bekennen. Doe Auren hät, doe haire, wat doe
Goest den Gemoenen seggt.
3, 7-13
An den Engel fan der Gemoene in Philadelphia schruif: Sau seggt doe Hoelige,
doe Warhaftige, doe David suine Slüödel hät; doe upmaket, wat ninn anner
teoslütt, doe teomaket, wat ninn anner upslütt. Ik kenne duine Wiarke. Ik häwwe dui
oene Duür upmaket, doe ninn anner wir teosliuden kann. Diu häs män swacke
Kräfte, häs owwer muin Weort behaulen un muinen Namen nich afseggt. Iut dem
Sotan suiner Fersammlung will ik Luüe bringen, doe moent, soe wören Jiuden un
send et doch nich; soe loeget. Ik will soe dohen bringen, dat soe kuomet un dui for
doe Foöde falt un dat soe insoet, dat ik dui loef hat häwwe. Wuil diu muin Weort
iawer muin Wuirkuomen gedüllig bewart häs, will ik dui auk for Fersoökung in der
Stunne bewaren, doe iawer doe ganße Welt kuomen sall, wenn olle fersocht weret,
doe upper Ern wuont. Ik kuome baule; hollt faste, wat diu häs, dat ninn anner dui
doe Kreone wegnimmet. Doe iawerwinnt, den will ik teo oenem Puiler in Gott
suinem Tempel maken; hoe sall do nich wir heriutbruaken weren. Ik will Gott
suinen Namen dorup schruiwen, den Namen fan muinem Gott suiner Statt, fan dem
nuiggen Jerusalem, dat fannen Hiemel dalkümmet, un muinen oegen Namen. Doe
Auren hät, doe haire, wat doe Goest den Gemoenen seggt.
3, 14-22
An den Engel fan der Gemoene in Laodikea schruif: Sau seggt Jesus, doe
getrüwwe un warhaftige Tuüge, duür den Gott am Anfange olls inner Welt schaffen
hät. Ik kenne duine Wiarke; diu bis nich kault un nich warm. Wenn diu doch kault
odder hoet wöres! Wuil diu owwer lauwarm bis un nich kault un nich hoet, will ik dui
iut muinem Munne iutspuiggen. Diu seggs: Ik sen ruik un satt un häwwe niks
naidig, un woes gar nich, dat diu ellend un kümmerlik, arm, blind un blaut bis. Ik ro
dui, kaup dui roeggen Gold fan mui, dat diu ruik wers, widde Klair, dat diu wat
306