Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

nich one Gesett un sto in Jesus Christus suinem Gesedde. Met den Swacken
häww ik mui swack haulen, ümme soe teo gewinnen. For olle sen ik olls wiesen,
ümme up olle Wuise wecke teo redden. Dat deo ik olls ümme doe geoe Buaskop,
dat ik Siagen dofan häwwe.
9, 24-27
Wiede jui nich, dat upper Rennban olle laupet, doe oene owwer män den Pruis
kriggt? Laupet sau, dat jui en kruiget. Doe Wettlaiper wuiset olls truügge, wat em
doe Kräfte niemen kann. Doe doöt dat, ümme oenen fergängliken Kranß teo
gewinnen, wui owwer, ümme oenen unfergängliken. Ik laupe nich, os wenn ik nich
wüsse, ümme wecke Sake; ik slo nich, os wenn ik inne Lucht höwwe. Ik schaune
muinen Körper nich un haule en in Tucht. Ik will nich annere upmuntern un sümst
den Pruis upgiewen.
10, 1-4
Ik will jiu niks ferswuigen, loewe Broör, iuse Aulen send olle unner der Wolke
wiesen un duür doe Soe gon. Soe send olle inner Wolke un innen Wader up
Moses taufet. Soe häwwet olle doesülwe goestlike Spuise gieden, un densülwen
goestliken Drunk genuaden. Soe drünken fan dem goestliken Felsen, doe
metgeng; dat was Christus.
10, 5-13
An den moesten hadde Gott ninnen Gefallen; soe send innen Sandbrinken
stuorwen. Düöse Dinge send Beller for us, dat wui nich Laiges deon süöt, os doe
don häwwet. Jui süöt nich Afgötteruigge druiwen, os wecke don häwwet, us os
schriewen stoet: Dat Folk sedde sik dal un att un drank, un dann stönnen soe up un
danßen. Lodet us auk ninne Unducht druiwen, os wecke fan den daien, un os
Strafe droe un twintig diusend an oenem Dage fellen. Lodet us den Heren auk nich
fersoöken, os wecke en fersöchten, un os Strafe fan den Snaken bieden woören.
Muort auk nich, os wecke muoren, un os Strafe fan dem Ferdiarwer ümmebrocht
woören. Dat est an den os oen Beld for us schoen un for us upschriewen, dat wui
dat nich auk sau maken süöt. Wui stot for dem Enne fanner Welt. Doe do mennt,
hoe stönne faste, doe sall teosoen, dat hoe nich fällt. Bet niu est doe Fersoökung
for jiu no lichte wiesen. Gott est getrüwwe un werd nich teoloden, dat jui iawer jiue
Kräfte fersocht weret, un et sau inrichten, dat jui dat iuthaulen küönt un et dann oen
Enne hät.
10, 14-22
Dorümme wart jiu for Afgötteruigge. Ik kuüre met jiu os met ferstännigen Luüen.
Pruüfet sümst, wat ik soegge. Doe Wuiggewuin, den wui siaget, est dat nich doe
Gemoenskop met Christus suinem Bleoe? Dat Braut, dat wui briaket, est dat nich
doe Gemoenskop met Christus suinem Luiwe? Et est män oen Braut, dat iutdellt
werd, un wui send män oen Luif, wuil wui us olle dat Braut doelt. Besoet jiu dat Folk
Israel! Stot soe nich olle in Gemoenskop met dem Altor, wenn soe fan dem Offer
iadet? Wat will ik domedde soeggen? dat dat Offerfloesk würklik wat bedütt? Dat
doe Göttsen würkelk wat send`Nai, wat doe Hoeden offert, dat offert soe for baise
Goester un nich for Gott. Ik will owwer nich dat jui met baisen Goestern in
Gemoenskop kuomet. Jui küönt nich togluike dem Heren suinen Wuin un den
211