Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

Gebedde fan den Hoeligen. Soe süngen oen nuigge Loed un sian: Diu bis et wert,
dat Beok teo niemen un doe Siegel teo briaken. Diu bis offert un häs for Gott duür
duin Bleot Minsken iut ollen Geslechtern, Sproken, Fölkern un Hoeden lösskofft.
Diu häs soe for iusen Gott teo Küöniken un Pruistern maket; soe weret os Küönike
upper Ern liewen.
5, 11-14
Dann sog ik hen un haur doe Stimme fan fielen Engeln ümme den Steol, doe
Gestalten un doe Ellsten; iare Tall was fielmol toeggendiusend un diusend. Doe
roepen met heller Stimme: Dat Lamm, dat offert est, est dat wert, dat et Kraft un
Ruikdum un Wuishoet un Macht un Ere un Herlikkoet un Loff niemen sall. Olls, wat
innen Hiemel, upper Ern, unner der Ern, uppen Wader un innen Wader liewet, olls
haur ik soeggen: Dem, doe up dem Steole sitt un dem Lamme hairt Loff, doe Ere,
doe Herlikkoet un doe Macht in olle Oewigkoet. Doe foer Gestalten sian: Amen;
doe Ellsten fellen dal un bian an.
6, 1-6
Ik sog niu, dat dat Lamm dat erste Siegel upbreok, un haur, dat doe oene fan den
foer Gestalten met Donnerstimme sia: Kumm! Dann sog ik oen witt Piard. Doe
Ridder, doe doruppe satt, hadde oenen Buagen un kraig oenen Kranß; dann taug
hoe wuider fan Sigg teo Sigg. Os dat Lamm dat twoede Siegel upbreok, haur ik
doe annere Gestalt soeggen: Kumm! Do kamm oen anner Piard; dat sog raut iut.
Doe Ridder, doe doruppe satt, kraig Macht, den Fruiden fanner Ern wegteoniemen,
dat soe sik oenanner dautsloögen; dann kraig hoe oen graut Swert. Os dat Lamm
dat drüdde Siege upbreok, haur ik doe drüdde Gestalt soeggen: Kumm! Do sog ik
oen swatt Piard kuomen; doe doruppe satt, hadde oene Woge inner Hand. Ik haur,
dat oene Stimme midden tüsken den foer Gestalten sia: Oene Mode Woeden for
oen Sülwerstück un droe Mode Gasten for oen Sülwerstück; dem Ialge un Wuine
sass diu nich schaden.
6, 7-11
Os dat Lamm dat foerde Siegel upbreok, haur ik doe Stimme fan der foerden
Gestalt soeggen: Kumm! Ik sog oen gial Piard. Doe Ridder doe doruppe satt
hoede Daud; met em kamm doe Unnerwelt. Doe boeden kriegen Macht iawer den
foerden Doel fanner Ern, met Swert, Hunger, Pest un willen Tiren doe Minsken
dautteomaken. Os dat Lamm dat fiffte Siegel upbreok, sog ik unner dem Altor doe
Soelen fan den, doe ümme Gott suin Weort dautmaket wören, un ümme dat
Tuügnis, dat soe afleggt hedden. Soe roepen met heller Stimme: Diu hoelige un
gerechte Her, wo lange sall et no diuren, dat diu Gericht hölls un doe for iuse Bleot
strafes, doe upper Ern wuont? Doe kriegen olle oen witt Klaid un dann weor nen
seggt, soe sollen no oene korde Tuit gedüllig toöwen, bet iare Broör auk kaimen,
doe auk no os soe den Daud luin sollen.
6, 12-17
Os dat Lamm dat sesste Siegel upbreok, sog ik oen graut Erdbiewen; doe Sunne
weor dunkel os oen Treorklaid un doe Mone raut os Bleot. Doe Sterne annen
Hiemel fellen uppe Ern, os wenn oen Fuigenbaum, den oen starken Wuind
schüddet, doe Früchte falen lött. Doe Hiemel wuike truügge, os wenn oen Beok
308