Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

Gemoene iarem Denste; Gott hät mui dat Amt giewen; ik sall der Gemoene suin
Weort klormaken. Dat Weort est oen Gehoemnis, dat der Welt in aulen Tuin
unbekannt wiesen est, owwer niu ollen Christen ferkünniget werd. Gott well, dat
soe wieden süöt, wo ruik düt herlike Gehoemnis doe Welt maket. Ik moene dat
Gehoemnis, dat Christus in jiu wuont un jui up doe oewige Herlikkoet huapen
küönt. Fan Christus priedige wui; olle Luüe fermane un lere wui, dat soe in Christus
suiner Gemoenskop fullkuomen weret. Dono striewe un dränge ik; dofor arboede ik
met der Kraft, doe mächtig in mui drifft.
2, 1-3
Jui süöt wieden, wecke Suargen ik ümme jiu, ümme doe Christen in Laodizea un
olle annern häwwe, doe mui nau nich soen häwwet. Ik möcht iar Hadde gern
upmuntern, dat soe in Loefte tohaupehault un den Ruikdum fan Gott un Christus
iarem Gehoemnis insoet. Dorin est olle Wuishoet un Erkenntnis besluaden.
2, 4-15
Dat soegge ik jiu, dat jiu nich oene met kleoken Woören bedroegen sall. Wenn ik
auk nich sümst bui jiu sen, dann fröwwe ik mui doch, dat jui Ordnung inner
Gemoene hault un fasten Glauwen an Christus häwwet. Jui häwwet Christus
kennen lert; niu bluiwet auk in Gemoenskop met em. In em wasset faste un up em
bowwet jiu up; hault an dem Glauwen faste, doe jiu lert est, un danket Gott dofor.
Soet teo, dat jiu nich oene met Weltwuishoet fänget! Doe est niks wuider os oene
Lere fan Minsken un os Forschrift fan Engeln un Gewalten inner Welt; doe hät met
Christus niks teo deon. In Christus wuont Gott in suiner ganßen fullen Macht sümst.
Jui stot in Gemoenskop met Christus, doe iawer ollen Engeln un Gewalten stoet. In
em sen jui one Hänne besnuin. Jui häwwet doe Sünnen afleggt, doe in dem
Körper sidd´t. Düt Besnuin est duür Christus schoen, os jui inner Taufe met em
begrawen weoren send. Do sen jui duür den Glauwen auk wir met em upston, den
Gott fan den Dauen upwecket hät. Wenn jui one Besnuin an jiuem Floeske auk in
jiuen Sünnen daude wören, hät Gott jiu doch met Christus lebennig maket un jiu
olle Sünnen fergiewen. Wui hedden dat Gesett os Schuldschuin giegen us; dat
wören Forschriften, doe wui nich haulen hedden; den hät Gott duürstrieken un ant
Kruüß niagelt. Hoe hät doe Engel un Gewalten afsedd´t, soe iutstellt un Christus
iawergiewen.
2, 16-19
Lodet jiu nich wat forschruiwen iawer Iaden un Drinken odder wat doe Feste, doe
nuigge Mone un den Sabbat angoet. Dat est olle blaut doe Schadden fan dem, wat
kuomen sall; doe Körper sümst est Christus. Lodet jiu nich fan Christus duür Luüe
afbringen, doe sik doemoödig stellt un doe Engel ert, doe soe gar soen häwwet;
soe hault iare oegen Gedanken for Engel un billt sik no wat dorup in. Soe hault
nich an dem Haupte Christus faste, doe den ganßen Körper tohaupehöllt un duür
den hoe wassen mott, os Gott et well.
2, 20-23
Wenn jiu niu for düöse Welt met Christus stuorwen send, dann lodet jiu doch nich
mer Gebodde forschruiwen, os wenn jui no dorin liewen. Diu sass dat nich
anpacken! Diu sass dat nich iaden! Diu sass dat nich anruüren! Dat send doch olls
248