Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

ferbuargen un den Unmünnigen wuiset häs. Jeo, Fadder, sau hät dui dat gefallen.
Olls est mui fan muinem Fadder iawergiewen, un nich oene woet, wer doe Suone
est, os blaut doe Fadder, un wer doe Fadder est, os blaut doe Suone un doe, dem
doe Suone et wuisen well. Dann draigge hoe sik ümme no den Jüngern un sia:
Sialig send doe Augen, doe dat soet, wat jui soet. Ik soegge jiu: Fiele Prophoeden
un Küönike hedden gern soen, wat jui soet, un häwwet et nich soen; un hedden
gern haurt, wat jui hairt, un häwwet et nich haurt.
10, 25-37
Do kamm oen gelerden Mann, doe woll en uppe Preowe stellen un sia: Wat mott ik
deon, dat ik dat oewige Liewen iarwen kann? Jesus sia: Wat stoet innen Gesedde
schriewen? Wat häs diu do liasen? Hoe antweorde: Diu sass den Heren, duinen
Gott met ganßen Hadden, met ganßer Soele met oller Kraft un met ollem Denken
loef häwwen un duinen Naichsten justsau os dui sümst. Jesus sia em: Duine
Antweort est richtig. Deo dat män, dann wers diu liewen. Hoe woll sik sümst
iutwuisen un froge Jesus: Wer est denn muin Naichste? Jesus antweorde: Do was
oen Mann, doe geng fan Jerusalem no Jericho un fell Roöwern inne Hänne. Doe
tüögen em olls iut, sloögen en, gengen weg un loeden en halfdaude luiggen. Do
kamm oen Pruister densülwen Wegg; hoe sog en un geng wuider. Justsau kamm
oen Levitt dohiar; doe sog en un geng auk wuider. Dann kamm oen Samaruiter an
doe Stuie. Os doe en sog, dai em dat laid. Hoe geng hen, gaut Ialge un Wuin up
doe Wunnen un ferbaun soe em; dann sedde hoe en up suinen Iesel, brochte en
inne Hiarbiarge un suarge for en. Os hoe den annern Dagg wuiderroesen woll,
namm hoe twoe Grössen iut der Tasken, gaff soe dem Were un sia: Niu suarge for
en un wenn diu no moer Unkosten for en häs, dann will ik dat betalen, wenn ik wir
truüggekuome. Wat menns diu, wer fan den Droeen hät den Mann os suinen
Naichsten behannelt? Doe Schriftgelerde sia: Doe em holp. Jesus sia: Dann go
hen un deo diu auk sau!
10, 38-42
Os soe wuidergengen, kaimen soe in oen Duarp. Do wuone oene Fruwwe, doe
hoede Martha; doe namm en in iar Hius up. Soe hadde oen Süster, dat hoede
Maria; doe sedde sik dem Heren teo Foöden un lustere teo, wat hoe sia: Martha
gaff sik fiel Moögge un woll Jesus geot doenen. Do geng soe no em hen un sia:
Her, kanns diu dat sau ansoen, dat muin Süster do sitt un mui olls allaine deon
lött? Soegg iar doch, dat soe mui helpet! Jesus antweorde: Martha, diu makes dui
Suarge un Moögge ümme fiele Dinge; wui häwwet owwer män woenig naidig.
Maria hät dat beste Doel wält, dat sall iar nich nuamen weren.
11, 1-13
Ens was hoe an oener Stuie un bia do. Os hoe uphaur, sia oen Jünger teo em: Her,
lere us auk bian, os Johannes suinen Jüngern dat lert hät. Hoe antweorde: Wenn
jui biat, dann soegget sau: Fadder, duin Name were hoelig haulen! Duin Ruik
kuome! Giff us Dagg for Dagg dat naidige Braut! Fergiff us iuse Schuld! Wui willt
auk joedem fergiewen, doe us wat schüllig est. Lott us nich fersoöken! Dann sia
hoe wuider: Doe fan jiu oenen Fründ hät un midden inner Nacht no em hengoet un
seggt: Muin loewe Fründ, lai mui droe Braie! Do est oen geoen Fründ fanner Roese
ankuomen un ik häwwe niks, wat ik em forsedden kann, werd doe em woll fan
91