Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

un sleog doe Augen up, hoe konn owwer niks soen. Soe naimen en anne Hand un
bröchten en no Damaskus. Hoe was droe Dage blind un att niks un drank niks.
9, 10 - 19
Do was oen Jünger in Damaskus, doe hoede Ananias. Teo dem sia doe Her innen
Gesicht: Ananias! Hoe antweorde: Hier sen ik, Her. Doe Her sia wuider: Sto up un
go no der Strode, doe doe luike Strode hett, un froge in dem Hiuse fan Judas no
oenem Saul iut Tarsus, doe biat un hät innen Goeste soen, dat oen Mann
herinkümmet, doe Ananias hett, un doe Hänne up en leggt, dat hoe wir soen kann.
Ananias antweorde: Her, ik häwwe fan fielen haurt, wofiel Laiges düöse Mann
duinen Hoeligen in Jerusalem don hät. Huir hät hoe van dem Haugenpruister
Macht kriegen, dat hoe olle buinen loeden sall, doe duinen Namen anreopet. Doe
Her sia: Go hen! Düöse Mann est oen Tuüge, den ik mui iutwält häwwe, dat hoe
den Hoeden, den Küöniken un Israels Kinnern muinen Namen bringen sall. Ik will
em wuisen, wofiel hoe ümme muinen Namen luin mott. Ananias geng hen, kamm
in dat Hius un leog doe Hänne up en un sia: Loewe Breor Saul, doe Her, dat est
Jesus, den diu unnerwiagens soen häs, doe hät mui schicket, dat diu wir soen un
den Hoeligen Goest häwwen sass. Saugluiks fell dat os Schuppen fan suinen
Augen un hoe konn wir soen. Hoe stonn up un loet sik taufen un att wir wat un
ferhale sik. Oene Tuit lang blaif hoe bui den Jüngern in Damaskus.
9, 20-30
Dann priege hoe in den Scheolen, dat Jesus Gott suin Suone est. Olle, doe dat
hairen, staunen un sian: Est dat nich doe, doe in Jerusalem olle fernichten woll,
doe düösen Namen anroepen, un est hoe nich met dem Willen huirhen kuomen,
soe teo buinen un for den Haugenpruister teo bringen? Saulus weor ümmer
stiarker innen Glauwen un brochte doe Jiuden, doe in Damaskus wuonen, in
Ferliagenhoet un bewuise nen, dat Jesus doe Christus est. No langer Tuit
beslüöden doe Jiuden, soe wollen en ümmebringen. Dat weor Saulus bekannt, dat
soe achter em hiar wören. Soe waken Dagg un Nacht annen Porden, wuil soe en
dautmaken wollen. Do naimen suine Schoöler en bui Nacht un loeden en innen
Kuarwe iawer doe Muürn dalgluin. Sau kamm hoe no Jerusalem. Hoe fersochte,
sik teo den Jüngern teo haulen, owwer soe hedden olle Angest for em un wollen
nich laiwen, dat hoe auk oen Jünger was. Barnabas namm en up un brochte en no
den Aposteln un fertelle den, dat hoe unnerwiagens den Heren soen hedde, dat
doe met em kuürt un hoe in Damaskus in Jesus suinem Namen oll fruimoödig lert
hedde. Hoe geng niu bui den Jüngern in Jerusalem in un iut un priege Jesus
suinen Namen fruimoödig. Hoe unnerhoel sik auk met den Jiuden, doe gruichisk
kuüren. Doe trachten owwer dono, en ümmteobringen. Os doe Broör dat gewar
woören, bröchten soe en no Cäsarea un fan dor loeden soe en no Tarsus roesen.
9, 31-43
Niu hadde doe Gemoene in ganß Judäa, Galiläa un Samaria Fruiden. Soe weor
stark un wuoß duür den Buistand fan dem Hoeligen Goeste. Petrus besochte ens
olle Hoeligen. Do kamm hoe auk no den, doe in Lydda wuonen. Do faun hoe
oenen Mann, doe hoede Äneas; doe hadde oll acht Jore lamm un gichtig uppen
Bedde liagen. Petrus sia teo em: Äneas, Jesus Christus maket dui gesund. Sto up
un make dui dat Bedde trechte! Do stonn hoe up. Olle Luüe in Lydda un Saron
157