Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

folgen, doe duür Glauwen un Iuthaulen dat iarwet, wat Gott teoseggt hät. Os Gott
Abraham wat ferspruaken hadde, leog hoe den Oed bui sik sümst af, wuil hoe nich
bui oenem Haigern swiaren konn, un sia: Ik will dui grauden Siagen un fiele Kinner
giewen. Hoe hoel gedüllig iut un kraig, wat em teoseggt was. Doe Minsken swiart
bui dem, doe grödder est, os soe sümst send. Dorümme goet doe Oed iawer ollen
Struit un maket dat faste, wat soe soegget. Gott woll den, doe suin Ferspriaken
iarwen sollen, ganß sieker bewuisen, dat hoe suinen Willen nich ännern were;
dorümme tratt hoe met suinem Oede dofor in. Wui sollen duür twoe siekere Dinge,
duür Ferspriaken un Oed, --- Gott kann doch nich loegen, --- Traust häwwen un us
an dem Huapen haulen, dat us anbuan est. Dat Huapen est oen siekern un fasten
Anker for iuse Soele un goet bet achter den Forhang in dat Innerste. Do est auk
Jesus us teom Hoel heringon un est up oewig oen Haugen Pruister no
Melchisedek suiner Ort.
7, 1-10
Düöse Melchisedek was oen Küönik fan Salem un Gott, dem Haichsten, suin
Pruister. Hoe geng Abraham inne Moöde, os hoe fan dem Sigge iawer doe
Küönike truüggekamm, un siage en. Dem gaff Abraham den toeggeden Doel fan
ollen, wat hoe gewunnen hadde. Suin Name bedütt Küönik, doe Gerechtigkoet
bringet; hoe est auk oen Küönik fan Salem odder oen Küönik, doe Fruiden bringet.
Inner Schrift stoet niks fan suinem Fadder, suiner Mudder un suinem
Stammbaume, auk niks iawer den Anfang un dat Enne fan suinem Liewen; hoe est
Gott suinem Suone dorin gluikstellt un blifft Pruister for ümmer. Bedenkt doch, wo
graut doe suin mott, dem Abraham den toeggenden Doel fan suinem Gewinne gaff!
Lewi suine Kinner send teo Pruistern maket un häwwet dat Gebott innen Gesedde,
den toeggeden Doel fan dem Folke teo niemen. Dat send owwer iare Broör un
stammet auk fan Abraham af. Huir est owwer oen Pruister doe gar nich met ienen
ferwandt est; doe namm doch den toeggeden Doel fan Abraham un siage den, doe
dat Ferspriaken fan Gott hadde. Niu est dat ümmer sau, dat dat Geringe fan dem
Grauden siaget werd. Huir kruiget fergänglike Minsken den toeggenden Doel; dor
kriggt en doe, fan dem fastestoet, dat hoe liewe. Os Abraham den toeggenden Doel
gaff, hät hoe auk for Lewi metbetalt, doe süss den toeggenden Doel innamm. Lewi
was do nau nich gebuaren un no bui suinem Fadder, os Melchisedek dem
Abraham inne Moöde geng.
7, 11-17
Wenn duür doe Pruister fan Lewi olls inne Ruige maket wöre, woriawer dat Folk dat
Gesett kriegen hät, dann wöre dat doch nich naidig wiesen, dat no oen anner
Pruister no Melchisedek suiner Ort upstellt wöre, doe nich teo Lewi hairt. Wenn den
Pruistern iar Denst ännert werd, dann mott auk dat Gesett ännert weren. Doe, fan
dem düt seggt est, hairt teo oenem annern Stamme, fan dem nich oene am Altor
dennt hät. Et est bekannt, dat iuser Her fan Juda afstammet. Moses hät owwer niks
dofan seggt, dat iut düösem Stamme oen Pruister kuomen sall. No klörder werd
düt, wenn oen anner Pruister no Melchisedek suiner Ort insedd´t werd. Doe est
Melchisedek änlik un hät suin Amt nich no dem Gesedde, dat Afstammen fan Lewi
föddert, owwer no der Kraft fan dem Liewen, dat nich fergoet. Em est betuüget, diu
bis up oewig oen Pruister up Melchisedek suiner Ort.
288