Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

Folke datsülwe luin mosst, os doe fan den Jiuden, doe Christus dautmaket un iare
oegen Prophoeden ferfolget häwwet. Soe gefallt Gott nich un send ollen Minsken
towuir. Soe hinnert us, dat wui den Hoeden fan der Rettung prieget, doe soe sialig
maket; soe huüpet iare Sünnen up, owwer Gott suin Ferdroet est oll iawer soe
kuomen; hoe werd soe strafen.
2, 17-20
Et est nau nich lange hen, dat wui us soen häwwet; iuse Hadde ferlanget owwer
doch no jiu; wui häwwet us auk faste fornuamen, jiu wir teo besoöken. Wui witt
kuomen. Ik, Paulus, woll oll twoemol kuomen, owwer doe Sotan hät us afhaulen.
Wer est iuse Huapen, iuse Froöde un iuse Ere, wenn iuse Her Jesus Christus
wuirkümmet? Sen jui dat nich? Jeo, jui send iuse Ere un iuse Froöde.
3, 1-8
Wui können dat nich mer länger iuthaulen un häwwet us entsluaden, allaine huir in
Athen teo bluiwen un jiu den Timotheus teo schicken. Doe est iuse Breor un Gott
suin Knecht un arboedet for Jesus Christus suine Buaskop; doe sall jiu upmuntern
un innen Glauwen stark maken, dat nich oene in düösen laigen Tuien affällt. Jui
wiedet, dat us Loeden bestimmt send. Os wui no bui jiu wören, häww wui jiu dat in
foriut seggt, dat Loeden kuomen mössen, justsau os dat niu indruapen est.
Dorümme konn ik et nich länger mer iuthaulen un häwwe no jiu henschicket. Ik woll
wieden, wo et met jiuem Glauwen stoet, of doe Sotan sik an jiu heranwoget hät un
iuse Arboet ümmesüss wiesen est. Owwer niu est Timotheus wir truüggekuomen
un hät us geoe Noricht iawer jiuen Glauwen un jiue Loefte brocht un us fertellt, dat
jui no an us denket un us gern wuirsoen wollen, sau gern os ik jiu. Niu häww wui
Traust iawer jiuen Glauwen kriegen un insoen, dat iuse Loeden for jiu nich
ümmesüss wiesen est. Niu liewe wui wir up, wuil jui in den Heren fastestot.
3, 9-13
Wui küönt Gott nich geneog for doe Froöde danken, doe wui an jiu beliewet. Dagg
un Nacht bidde wui Gott, dat hoe us jiu wuirsoen lött un wui jiu helpen küönt, wo et
jiu no innen Glauwen failt. Gott, iuse Fadder, giewe doch, dat wui no ens den Wegg
no jiu fuint. Jiu sümst giewe doe Her ümmer no moer Loefte unnernanner un teo
ollen Luüen, sau os wui soe teo jiu häwwet; hoe make jiue Hadden faste, dat for
Gott niks an jiu iutteosedden est, wenn iuse Her Jesus Christus met ollen Hoeligen
wuirkümmet.
4, 1-8
Loewe Broör, jui häwwet fan us haurt, wat jui deon müöt, dat jui Gott gefallen küönt.
Niu bidde un fermane wui jiu in dem Heren Jesus, dat jui jiu no moer dono richtet
os bethiar. Jui wiedet, wecke Gebodde wui jiu duür den Heren Jesus giewen
häwwet. Gott well, dat jui hoelig liewen süöt un ninn Oebruchch bui jiu forkümmet.
Joeder fan jiu sall teosoen, dat hoe oenen Oestand grünnet un met suiner
Fruwwen in Tucht un Eren tohaupeliewet, un nich in Sünnen un Lüsten, os doe
Hoeden deot, doe fan Gott niks wiedet, dat nich oene in Geschäften teo fiel föddert
un suinen Breor bedrüggt. Doe Her well dat olls bestrafen, sau os wui jiu dat oll
seggt un betuüget häwwet. Gott hät us bereopen, dat wui hoelig un in koenem
Stücke unroeggen liewen süöt. doe dat ferachtet, doe ferachtet Gott sümst, doe jiu
252