Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

for mui. Dat hät mui Froöde maket. Wenn ik jiu met muinem Broewe woedon
häwwe, dann hät mui dat erst auk laiddon, owwer niu nich mer; ik soee, dat hät
män oene Tuitlang diurt. Niu fröwwe ik mui, nich doriawer, dat jui bedroöwet
wiesen send, owwer driawer, dat jiue Treor jiuen Sinn ännert hät. Jiue Treor hät
Gott gefallen un wui häwwe jiu domedde ninnen Schaden don. Doe Treor, doe
Gott us andoöt, biadert un reddet us, un doöt nich oenem Schaden; doe Treor
owwer, doe doe Welt us andoöt, bringet den Daud. Soet, dat jui no Gott suinem
Willen bedroöwet wiesen send, dat hät jiu ännert un biadert. Jui send ernst un
uiwerg weoren; jui häwwet jiu entschülliget; jui ferlanget no mui; jui witt strenge
forgon un strafen; jui häwwet bewuiset, dat jui in ollen Stücken roeggen Saken
häwwen witt. Ik häwwe jiu nich schriewen ümme den teo strafen, doe Unrecht don
hät, un dem teo helpen, doe Unrecht luin hät. Ik woll, dat jiu sümst for Gott klor
weren soll, wat jiu an mui geliagen est. Dorin häww wui Traust fiunen.
7, 13-16
Teo düösem Traust, est no doe graude Froöde iawer Titus suine Froöde kuomen,
dat jui en sau traistet un upnuamen häwwet. Wat ik em froör Geoes fan jiu fertellt
häwwe, do kann ik niu medde beston. Olls est Worhoet, wat ik jiu seggt häwwe; sau
hät sik auk iuse Loff iawer jiu bui Titus os Worhoet iutwuiset. Suin Hadde hängt no
fiel moer an jiu, wenn hoe doran denket, wo willig jui wiesen send, un met weckem
Bangen un Biewen jui en upnuamen häwwet. Wat fröwwe ik mui niu, dat ik mui niu
in ollen Doelen sieker up jiu ferloden kann.
8, 1-5
Niu will ik jiu fan der grauden Gnade wat schruiwen, doe Gott den Gemoenen in
Mazedonien giewen hät. Soe häwwet fiel Naut iutston, owwer sik graude Froöde
bewart. Soe send arm, owwer soe giewet ruikelk met geoem Hadden. Ik kann
betuügen, dat soe dat no iaren Kräften un auk iawer iare Kräfte fruiwillig don
häwwet. Soe häwwet bidd´t un bian, wui sollen doch iare Gawe un Hülpe for doe
Christen in Jerusalem anniemen. Soe häwwet moer giewen, os wui huapen
können. No Gott suinem Willen häwwet soe sik sümst erst dem Heren un dann us
iawergiewen.
8, 6-15
Dorümme häwwe ik Titus teokuürt, hoe solle auk bui jiu no wat insammeln, sau os
hoe dat annerwiagen oll don hät. Jui häwwet in ollen Doelen wat foraf, innen
Glauwen, innen Weore, inner Insicht, in ollerhand Uiwer un auk in jiuer Loefte teo
mui; dorümme soet teo, dat jui auk bui den Sammlungen wat foriut häwwet. Ik will
jiu dat nich befialen, wuil owwer doe annern sau uiwerg send, woll ik soen, of jiue
Loefte auk echte est. Jui kennt iusem Heren Jesus Christus suine Gnade, dat hoe
jiuetwiagen arm weoren est, wenn hoe auk ruik was, un dat jui duür suine Armeot
ruik weren süöt. Ik will jiu ron, wat geot for jiu est. For oenem Jore häwwe jui oll
domedde anfangen, Geld teo sammeln. Dat was jiue Wiark un jiue Wille. Niu
bringet dat Wiark tostanne! Jui häwwet den geoen Willen doteo. Niu laistet owwer
auk wat met jiuem Fermöggen! Doe dat gern gifft, wat hoe giewen kann, den hät
Gott loef, wat hoe nich hät, dat werd nich ferlanget. Wui witt nich annern dat Liewen
lichte maken un jiu in Naut bringen, wui witt blaut iutgluiken. Wat jui iawerhäwwet,
domedde sall annern oene Tuitlang holpen weren, un wat doe iawerhäwwet,
225