Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

Roömer un niemet un Land un Luüe weg. Do sia Kaiphas, doe just dat Jor
Haugepruister was: Jui wiedet niks un jui bedenket niks; et est doch for us biader,
dat oen Mann for dat Folk sterft, os dat dat ganße Folk unnergoet. Dat sia hoe
owwer nich iut sik sümst. Hoe konn wuissoeggen, wuil hoe dat Jor doe
Haugepruister was. Jesus soll for dat Folk stiarwen, un nich blaut for düt Folk
allaine, auk for doe Kinner, doe Gott in annern Lännern hadde, dat soe oene
Gemoenskop weren sollen. Suit der Tuit naimen soe sik faste for, dat hoe stiarwen
soll.
11, 54-57
Jesus geng niu nich mer fruigg tüsken den Jiuden herümme, hoe taug sik in oene
Giegend dichte bui den Sandbiargen truügge, in oene Statt, doe hoede Ephraim.
Dor hoel hoe sik met suinen Jüngern up. Dat was oll donne for den Jiuden iarem
Austerfeste. Iut der Giegend gengen fiele teo dem Feste no Jerusalem un wollen
sik roenigen loden. Soe söchten Jesus un stönnen innen Tempel tohaupe un
frogen unner sik: Wat moene jui? Werd hoe woll no dem Feste kuomen? Doe
Haugenpruister un doe Pharisäer hedden befualen: Wer wüsse, wo hoe sik
uphoele, doe solle sik mellen, dat soe en gefangen niemen können.
12, 1-11
Sess Dage for dem Austerfeste kamm Jesus no Bethanien, wo Lazarus wuone,
den hoe fan den Dauen upwecket hadde. Do gaiwen soe em teo Eren oen
Owendiaden; Martha bedoene un Lazarus satt met annen Diske. Maria namm oen
Pund duüren Ialge iut echter Narde un raif Jesus doe Foöde domedde in un
druüge soe em met iaren Horen wir af. Dat ganße Hius rauk dono. Do sia doe oene
fan den Jüngern, --- et was Judas iut Karioth, doe en ferron woll: Worümme est doe
Ialge nich for droehunnert Grössen ferkofft un den Armen giewen? Dat sia hoe
owwer nich, wuil hoe an doe Armen dachte. Hoe was oen Doef. Hoe hadde den
Geldbuül teo ferwaren un namm for sik wat heriut. Jesus sia: Lodet soe gewären.
Soe woll den Ialge for muin Begräffnis upbewaren. Arme häwwe jui olltuit bui jiu,
owwer mui häwwe jui nich olltuit bui jiu. Os doe Jiuden hairen, dat hoe wir in
Bethanien was, kaimen do fiele hen. Soe wollen Jesus un auk Lazarus soen, den
hoe fannen Dauen upwecket hadde. Do beslüöden doe Haugenpruister, soe
wollen Lazarus auk ümmebringen. Fiele fan den Jiuden gengen ümme en dohen
un löffen an Jesus.
12, 12-19
Os dat Folk, dat up dat Fest no Jerusalem kuomen was, den annern Dagg haur, dat
Jesus auk no dem Feste kaime, halen soe Palmenbliar un loepen em inne Moöde
un roepen: Hoel un Siagen dem, doe in dem Heren suinen Namen kümmet, doe
Küönik fan Israel! Jesus namm oenen jungen Iesel un sedde sik dorup. Sau stoet
dat schriewen: Ferschrecke dui nich, diu Dochter fan Zion! Duin Küönik kümmet un
ritt up oenem jungen Iesel. Domols ferstönnen doe Jünger nau nich, wat düöse
Woöre bedüdden. Os Jesus owwer ferherliket weor, do dächten soe doran, dat dat
fan em schriewen stonn, un dat soe dat sau don hedden, os dat inner Schrift stonn.
Doe Luüe, doe bui em wören, os hoe Lazarus iut dem Grawe roep un upwecke,
maken dat Wunner bekannt. Dorümme geng em dat Folk inne Moöde. Soe hedden
olle haurt, dat hoe dat Wunner don hadde. Doe Pharisäer sian unner sik: Do küön
132