Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

iut der Hand fan ollen, doe us drücket. Hoe hät iusen Faddern Erbarmen teoseggt
un well an suinen hoeligen Bund un an den Oed denken, den hoe iusem Fadder
Abraham swuaren hät. Dorümme helpet hoe us in Gnaden, dat wui fan ollen
Fuinden fruikuomet un em one Angest doenen küönt un hoelig un gerecht for em
liewen süöt. Diu owwer, muin Kuind, diu sass dem Haichsten suin Prophoet suin.
Diu sass dem Heren foriutgon un em den Wegg trechtemaken. Diu sass dem Folke
doe Insicht bringen, dat dat Hoel blaut kümmet, wenn Gott em iut Erbarmen doe
Sünne fergifft. Hoe suüt gnaidig van buawen up us heraf. Suin Lecht schinnt ollen,
doe huir unner innen Duüstern un in dem Daue suinem Schadden sidd´t, dat wui
den Wegg no em in Fruiden gon küönt. Dat Kuind wuoß un weor stark innen
Goeste. Hoe liewe in den Sandbiargen, bet hoe for dem Folke Israel uptratt.
2, 1-7
Ümme düöse Tuit hadde doe Kaiser Augustus befualen, dat olle Luüe in suinem
Ruike tellt weren sollen. Düt schog, os Quirinus Landfuaget in Syrien was. Do
gengen doe Luüe olle hen un loeden sik anschruiwen, joeder in suine Statt. Auk
Joseph iut Nazareth in Galiläa kamm no David suiner Statt in Judäa, doe
Bethlehem hett, wuil hoe teo David suinem Hiuse un Geslechte haur. Dor loet hoe
sik met suiner Fruwwen indriagen. Doe hoede Maria un geng met oenem Kuine.
Os soe do wören, kamm Maria iare Tuit. Soe bekamm iaren ersten Suonen. Soe
wickele en in Winneln un leog en in oene Kriwwen. Oene annere Stuie hedden
soe nich for en inner Hiarbiarge.
2, 8-14
Do wören Schaiper in der Giegend uppen Faile; doe waken doe Nacht bui iaren
Schopen. Teo den kamm dem Heren suin Engel. Oen Lecht iut Gott suiner
Herlikkoet strole sau helle, dat soe grauden Schrecken kriegen. Doe Engel sia:
Ferschrecket jiu nich! Ik bringe jiu oene geoe Buaskop, doe for dat ganße Folk
oene graude Froöde suin werd. Jiu est fandage doe Hoeland gebuaren. Dat est
Christus, doe Her in David suiner Statt. Düt sall jiu os Toeken doenen: Jui weret
oen Kuind fuinen, dat est inwickelt un liggt in oener Kriwwen. Dann kaimen fiele
Engel tohaupe, doe luawen Gott un süngen: Ere sall Gott innen Hiemel suin un
Fruiden upper Ern unner den Minsken, doe Gott soöken witt.
2, 15-20
Os doe Engel wir innen Hiemel gengen, sian doe Hoer unner sik: Lodet us no
Bethlehem gon un us dat besoen, wat doe Her us ferkünniget hät. Do gengen soe
uilig hen un fuünen Maria un Joseph un dat Kuind, dat inner Kriwwen lagg. Os soe
dat sögen, fertellen soe olls, wat nen iawer dat Kuind seggt was. Olle doe dat
hairen, wunnern sik doriawer, wat doe Hoer fertellen. Maria behoel olle Woöre un
besann sik doriawer in iarem Hadden. Doe Hoer gengen wir truügge un danken
Gott, dat soe olls sau haurt un soen hedden, os nen dat seggt was.
2, 21-40
Os acht Dage ümme wören un dat Kuind besnuin weren moss, gaiwen soe em den
Namen Jesus, sau os nen doe Engel dat forhiar seggt hadde. Os dann doe Tuit
kamm, dat soe sik no Moses suinen Forschriften richten mössen, gengen soe met
dem Kuine no Jerusalem, dat soe et for den Heren bröchten un dat Offer no dem
76