Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

süöke Meoden nich häwwet un Gott suine Gemoene auk nich.
11, 17-22
Ik mott düt befialen, wuil ik jiue Fersammlungen nich luawen kann; doe bringet jiu
Schaden un ninnen Siagen. Ik haire, dat jui nich tohaupehault; wat dofan mott ik
laiwen. Wisse, do müöt ollerhand Moenungen bui jiu suin, dat klor werd, wecke
doe getrüwwesten send. Wenn jui Fersammlung häwwet, dann kuome jui nich
doteo, dem Heren suin Mol richtig teo fuiren. Joeder nimmet bui der Moltuit dat
forweg, wat hoe sümst metbrocht hät; dann litt doe oene Hunger un drinket doe
anner teo fiel. Häwwe jui ninne Huüser, wo jui iaden un drinken küönt? Jui
ferachtet jo Gott suine Gemoene un beschiamet jiue Armen. Wat sall ik dofan
soeggen? Sall ik jiu no luawen? Dat kann ik doch nich.
11, 23-34
Ik häwwe dat Mol sau fan dem Heren iawernuamen, os ik et jiu iawerliewert
häwwe: In der Nacht, os doe Her Jesus ferron weor, namm hoe dat Braut, sia dat
Dankgebett, breok dat Braut un sia: Düt est muin Luif, dat for jiu hengiewen werd.
Dat deot mui teom Andenken. Justsau namm hoe no dem Mole den Bieker un sia:
Düöse Bieker est doe nuigge Bund in muinem Bleoe. Deot dat mui teom
Andenken, wenn jui drinket. Wenn jui düt Braut iadet un düösen Bieker drinket,
dann fekünnige jui ümmer dem Heren suinen Daud, bet dat hoe wuirkümmet. Doe
unwürdig dat Braut ett un dem Heren suinen Bieker drinket, doe fergoet sik an dem
Hern suinem Luiwe un suinem Bleoe. Joederoene pruüfe sik forhiar; dann erst sall
hoe fan dem Braue iaden un iut dem Bieker drinken. Doe do ett un drinket un dem
Heren suin Luif nich fan annerm Iaden un Drinken unnerschett, doe ferfällt Gott
suinem Gerichte. Dorümme gifft dat sau fiele Kranke un Swacke bui jiu un fiele
send oll stuorwen. Wenn wui us sümst richtig pruüfen, dann woöre wui nich dem
Gericht ferfallen. Wenn doe Her us strafet, dann well hoe us in Tucht niemen, dat
wui nich met der Welt ferdammet weret. Wenn jui teom Mole tohaupekuomet, dann
sall doe oen up den annern toöwen. Doe Hunger hät, sall tohius wat iaden, dat doe
Fersammlung jiu nich teom Strafgericht werd. Dat annere will ik in Ordnung
bringen, wenn ik kuome.
12, 1-3
Iawer doe goestliken Gawen will ik jiu Klorhoet giewen, loewe Broör. Jui wiedet,
dat jui os Hoeden froör no den stummen Göttsen laupen send. Dorümme soegge ik
jiu: Doe duür Gott suinen Goest kuürt, kann Jesus nich floöken, un doe den
Hoeligen Goest nich hät, kann in Jesus nich den Heren soen.
12, 4-11
Do send ollerhand Gawen, owwer do est män oen Goest. Do send ollerhand
Ämter, owwer do est män oen Her. Do send ollerhand Kräfte, owwer do est män
oen Gott, doe olls bui ollen wirket. Joedem gifft doe Goest oene Gawe, owwer teom
Besten for olle. Doe oene hät duür den Goest doe Gawe, Wuishoet teo soeggen,
oen anner duür densülwen Goest doe Gawe, Erkenntnis teo wuisen, oen anner
doe Gawe, Glauwen teo wecken, oen anner doe Gawe, gesund teo maken, oen
anner doe Gawe, Wunner teo deon, oen anner doe Gawe, Gott suinen Willen teo
wuissoeggen, oen anner doe Gawe, doe Minsken teo beurdoelen, oen anner doe
213