Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

3, 5-15
Wat est Paulus? Wat est Apollo? Denste send soe, duür doe jui teo dem Glauwen
kuomen send, un joeder doent dem Heren sau, os hoe em dat giewen hät. Ik
häwwe plantet, Apollo hät beguaden un Gott hät wassen loden. Doe Ere kümmet
dem teo, doe wassen lött, owwer nich dem, doe plantet un doe begütt. Doe plantet
un doe begütt, send oenanner gluik un joeder kriggt den Laun no suiner Arboet.
Wui send Gott suine Denste; jui send suin Ackerland un suin Bauwiark. Ik häwwe
os oen forsichtigen Mester doe Grünne leggt no der Gnade, doe mui giewen est.
Oen anner bowwet dorup wuider, owwer joeder mott soen, wo hoe dat anfänget.
Oenen annern Grund gifft et nich os den, doe leggt est. Dat est Jesus Christus. Of
hoe up düösem Grunne Gold, Sülwer un Eddelstoen odder Holt, Haigg un Strau
bowwet, dat werd sik fuinen; doe Gerichtsdagg werd dat klor maken. Dann werd
duür dat Fuür joedem bewuiset, wat suine Arboet wert est, wenn soe innen Fuür
iuthöllt. Blifft suin Wiark beston, dat hoe bowwet hät, dann sall hoe suinen Laun
häwwen. Wenn suin Wiark upbrennt, dann sall hoe den Schaden luin. Hoe sümst
kann no reddet weren, owwer sau os iut oenem Fuür.
3, 16-23
Wiede jui nich, dat jui Gott suin Tempel send un Gott suin Goest in jiu wuont? Doe
Gott suinen Tempel ferderft, den werd Gott auk ferdiarwen. Gott suin Tempel est
hoelig un jui send dat auk. Wui süöt us nich sümst wat formaken. Doe mennt, hoe
wöre in weltliken Dingen kleok, doe mott erst oen Nar drin weren, dann werd hoe
wuise weren. Der Welt iare Wuishoet bestoet nich for Gott. Do stoet schriewen: Doe
Wuisen fänget hoe in iarer Kleokhoet un an oener annern Stuie: Doe Her kennt
den Wuisen iare Gedanken, dat soe dairlk send. Dorümme sall sik nich oene up
Minsken wat inbillen, wenn et auk suine Lerer send. Magg dat Paulus, Apollo
odder Kephas suin, doe Welt, dat Liewen odder doe Daud, wat niu est odder wat
no kuomen werd, olls est for jiu. Jui hairt owwer Christus an un Christus hairt Gott
an.
4, 1-5
Joederoene sall us os Christus suine Denste un os Ferwalter fan Gott suinen
Gehoemnissen ansoen. Fan den Ferwaltern werd owwer ferlanget, dat soe
getrüwwe send. Wenn niu fan jiu odder fan annern iawer mui urdoelt werd, dann
froge ik do woenig no; ik soegge auk niks iawer mui sümst. Ik woet, dat ik nich
ungetrüwwe wiesen sen, owwer dorümme sen ik nau nich fruiggspruaken. Doe mui
richten sall, dat est doe Her sümst. Dorümme toöwet met jiuem Urdoel, bet doe Her
kümmet. Doe werd dann ant Lecht bringen, wat innen Duüstern ferbuargen est, un
us wuisen, wat innen Hadden sitt; dann werd joeder fan Gott suin Loff kruigen.
4, 6-13
Loewe Broör, ik häwwe düt fan mui sümst un fan Apollo blaut jiuetwiagen seggt,
dat jui nich moer fan oenem fan us haulen süöt, os schriewen stoet, un dat jui jiu
nich oenem fan us toloewe giegen oenanner wat dünken süöt. Wer hät dui
fortuagen? Wat häs diu os oegen, dat diu nich kriegen häs? Wenn et dui giewen
est, wat prols diu dann domedde, os wenn et dui nich giewen wöre? Jui send oll
satt; jui send oll ruik; jui regoert one us os Heren. Ik woll, et wöre würkelk sau. Dann
205