Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

anteotoen häs un duine Schiamde nich teo soen est, un Salwen for duine Augen,
dat diu soen kanns. Olle, doe ik loef häwwe, doe wuise ik trechte un strafe ik. Niu
giff dui Moögge un biadere dui! Ik sto for der Duür un kloppe an. Doe muine
Stimme hairt un mui doe Duür upmaket, bui dem were ik heringon, met em iaden
un hoe met mui. Doe iawerwinnt, dem will ik giewen, dat hoe bui mui uppen Steole
sitt, sau os ik iawerwunnen häwwe un niu bui muinem Fadder uppen Steole sidde.
Doe Auren hät, doe haire, wat doe Goest den Gemoenen seggt.
4
Dann kraig ik wat teo soen; do was oene Duür innen Hiemel uapen un doe erste
Stimme, doe os oene Posaune met mui kuürt hadde, sia mui: Stuig herup! Ik will
dui wuisen, wat nohiar schoen sall. Saugluiks kamm doe Goest iawer mui. Ik sog
oenen Steol innen Hiemel un oenen, doe up dem Steole satt. Doe sog iut, os wöre
hoe Eddelstoen fan Jaspis un Sarder; ümme den Steol was oen Riangenbuagen,
doe sog iut os Smaragd. Ümme den Steol stönnen 24 Stoöle, do saiden 24 fan
den Ellsten uppe; doe hedden widde Klair anne un gollne Kreonen uppe. Fan dem
Steole geng Lüchten, Donnern un Briusen iut; for dem Steole brennen siewen
Fackeln. Dat send Gott suine siewen Goester. For dem Steole was oen Soe, sau
helle os Glass un Kristall; rund ümme den Steol wören foer Gestalten met fielen
Augen fuür un achter. Doe oene Gestalt glaik oenem Löwwen, doe twoede oenem
Kalwe, doe drüdde hadde oen Gesicht os oen Minske un doe foerde glaik oenem
Adler. Olle foere hedden sess Flüögel; soe wören biuden un binnen full fan Augen;
soe hedden Dagg un Nacht ninne Riue un süngen: Hoelig, hoelig, hoelig est Gott
doe Her, doe Allmächtige, doe wiesen est, no est un kuomen werd. Wenn soe dem,
doe up dem Steole satt, Loff, Ere un Dank süngen, dann fellen doe 24 Ellsten for
em dal un bian en an, doe in Oewigkoet liewet, un loögen iare Kreonen for den
Steol un sian: Gott iuse Her, diu bis et wert, dat diu Dank un Ere un Macht kriggs.
Diu häs olle Dinge schaffen un duür duinen Willen send soe entston un maket
weoren.
5, 1-5
Inner rechten Hand fan dem, doe up dem Steole satt, sog ik oen Beok, dat was
inwennig fullschriewen un biuden met siewen Siegeln teomaket. Ik sog oenen
starken Engel; doe roep met heller Stimme: Wer est dat wert, dat Beok upteomaken
un doe Siegel afteobriaken? Do was nich oene innen Hiemel, doe dat Beok
upmaken un dorin kuiken konn, auk nich upper Ern un unner der Ern. Ik mosse
gruinen, dat nich oene et wert was, dat Beok upteomaken un dorin teo liasen. Doe
oene fan den Ellsten sia teo mui: Gruin nich! Doe Löwwe iut dem Stamme Juda,
doe Spruaden fan David hät iawerwunnen un kann dat Beok upmaken un doe
Siegel briaken.
5, 6-10
Ik sog midden tüsken den Stoölen un den Gestalten un den Ellsten oen Lamm
ston, dat sog iut, os wenn et offert wöre; dat hadde siewen Hairn un siewen Augen.
Dat send Gott suine siewen Goester, doe in doe ganße Welt schicket send. Et
kamm un namm dat Beok dem iut der Hand, doe up dem Steole satt. Os et dat
Beok namm, fellen doe foer Gestalten un doe 24 Ellsten for dem Lamme dal.
Joeder hadde oene Harfe un oene gollne Schüödel met Raikerwiark. Dat send doe
307