Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

teo schaffen; ik sen doe Richter, sau seggt doe Her. Wenn duin Fuind Hunger hät,
dann giff em teo iaden; wenn hoe Dost hät, dann giff em teo drinken. Wenn diu dat
doös, dann sammels diu gloönige Kualen up suinen Kopp. Lott dui nich fan dem
Baisen unnerkruigen; iawerwinne dat Baise duür dat Geoe!
13, 1-6
Joederoene sall den Iawersten laiwen, den hoe unnerstellt est. Doe häwwet iare
Macht fan Gott. Wo soe stot, do send soe fan Gott teoloden. Doe giegen doe
Iawersten upstot, doe striewet giegen Gott suine Ordnung un weret met Recht dofor
bestraft. Doe Geoes deot, briuket ninne Angest for doe Iawersten teo häwwen,
blaut doe, doe Laiges deot. Dorümme deo, wat geot est; dann weret soe dui
luawen. Soe stot for dui in Gott suinen Densten. Wenn diu Laiges doös, dann moss
diu bange suin; soe driaget dat Swert nich ümmesüss; soe süöt in Gott suinem
Denste doe strafen, doe Laiges deot. Dorümme müö wui den Iawersten laiwen nich
iut Angest for der Strafe allaine, auk iut Grünnen for dem Gewieden. Dorümme süö
wui auk Stuürn betalen, soe müöt us in Gott suinem Denste forston un bewaren.
13, 7-10
Dorümme giewet joedem, wat jui em schüllig send: Stuürn un Toll, dem soe
teokuomet, Furcht un Ere, dem soe teostot. Bluiwet oenanner niks schüllig un
häwwet jiu olle oenanner loef! Doe dat doöt, doe hät dat Gesett haulen. Olls, wat do
seggt est: Diu sass nich oebriaken, diu sass nich dautslon, diu sass nich stialen,
diu sass dui nich lüsten loden un wat et süss no for Gebodde gifft, dat werd met
dem oenen Gebodde seggt: Diu sass duinen Naichsten sau loef häwwen os dui
sümst. Doe Loefte doöt dem Naichsten niks tolaie. Doe Loefte hät, doe hät olle
Gebodde haulen.
13, 11-14
Düt deot, wuil jui wiedet, dat et Tuit werd, fannen Slope upteoston. Iuse Hoel est oll
naiger kuomen os domols os wui teom Glauwen kaimen. Doe Nacht est forbui un
doe Dagg brecket an. Niu lodet us olls afloeggen, wat innen Duüstern schuüt, un
anloeggen, wat dat Lecht ferdriagen kann. Lodet us erlik liewen, dat wui us bui
Dage soen loden küönt, nich in Friaden un Siupen, nich in Unducht un Unnatiur,
nich in Struit un Afgunst. Toet den Heren Jesus Christus an un giewet acht, dat jui
modehen liewet.
14, 1-2
Niemet den up, doe no swack innen Glauwen est; struidet owwer nich met em
iawer Gewiedenssake! Doe oene mennt, hoe könne olls iaden; doe anner est
swack un [ä]tt blaut Gemoöse. Doe olls [ä]tt, sall den nich ferachten, doe
nich olls [ä]tt; un doe nich olls [ä]tt, sall den nich richten, doe olls ett. Gott hät
en os Kuind annuamen. Wer bis diu denn, dat diu dem annern suinen Knecht
richten wullt? Of doe stoet odder fällt, dat hät hoe for suinem Heren teo
ferantweorden. Hoe werd ston bluiwen; suin Her hät doe Macht, en teo haulen.
Doe oene höllt den oenen Dagg wichtiger os doe anner, dem annern send soe olle
gluik; joeder magg bui suiner Moenung bluiwen. Doe wat up doe Dage höllt, doe
doöt dat dem Hern teo Eren. Doe olls ett, doöt dat met Dank for Gott. Doe nich olls
ett, doöt dat auk met Dank for Gott un well Gott domedde eren. Nich oene liewet for
199