Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

11, 25-36
Ik will ninne ferkerde Moenung iawer Israel upkuomen loden, dat jui nich stolt up jiu
sümst weret. Oen Doel fan Israel est ferstocket, owwer blaut sau lange, bet doe
Hoeden olle bekeret send. Dann werd ganß Israel reddet weren. Inner Schrift stoet:
Iut Israel sall doe Redder kuomen; doe sall olle Laighoet fan Jakob ferdruiwen. Ik
will dann oenen Bund met ienen maken un olle Sünnen wegniemen. Wenn wui up
doe geoe Buaskop soet, dann send soe Gott suine Fuinde, wat jiu togeoe kümmet;
wenn wui an doe Wal denket, dann send soe no Gott suine Kinner, wuil den Aulen
dat ferspruaken est. Wat Gott teoseggt hät, dat werd nich wir upseggt. Jui häwwet
froör Gott nich lofft un häwwet niu Erbarmen kriegen, wat doe Jiuden nich
anniemet. Niu witt doe Jiuden nich an Gott suin Erbarmen laiwen, dat jui häwwet,
un doe Jiuden naichstens auk fuinen süöt. Gott hät olle in Unglauwen sinken loden
un well sik iawer olle wir erbarmen. Wat est dat for oene graude Gnade, hauge
Wuishoet un doepe Insicht fan Gott! Wui küönt suine Gerichte nich begruipen un
suine Wiage nich ferston. Wer kennt suine Gedanken un wen hät hoe ümme Rot
froget? Wer hät em wat giewen un wem mott hoe wat wuirgiewen? Olls kümmet fan
em, bestoet duür en un ennt in em. Dorümme Ere for en in olle Oewigkoet.
12, 1-2
Lodet jiue Liewen oen hoelig Offer os Dank for Gott suin Erbarmen suin. Dat est
oen Denst, doe Gott gefällt. Stellt jiu nich düöser Welt gluik! Striewet no oenem
annern Sinne, os doe Welt hät. Dann küön jui auk pruüfen, wat Gott well, un wat
geot, loef un fullkuomen est.
12, 3-8
In dem Amte, dat Gott mui iut Gnaden giewen hät, soegge ik joedem fan jiu, dat hoe
nich haiger fan sik denken draff, os sik for en gehairt, un dat hoe Mode no dem
Glauwen haulen sall, den Gott em teo kuomen lött. Sau os an iusem Körper fiele
Gluider send, doe owwer nich olle gluike Arboet deot, sau sen wui auk in Christus
oene Gemoenskop; unnernanner sen wui owwer nich gluik. Wui häwwet ollerloe
Gawen, doe sik no der Gnade richtet, doe us giewen est. Doe us Gott suinen Willen
soeggen kann, sall sik no dem Glauwen richten. Doe oen Amt inner Gemoene hät,
sall annern doenen. Doe lert, sall auk no der Lere liewen. Doe annere
trechtewuiset, sall dat sachte deon. Doe Gawen iutdellt, sall gerecht suin. Doe
regoert, sall uiwerg suin. Doe annern helpet, sall et gern deon.
12, 9-21
Häwwet jiu uprichtig loef! Wart jiu for dem Laigen un hault an dem Geoen faste!
Häwwet jiu fan Hadden loef os Broör! Giewet dem annern moer Ere os jiu sümst!
Suid nich gluikgüllig inner Arboet! Suid lebennig innen Goeste! Schicket jiu inne
Tuit! Fröwwet jiu up iuse Huapen, suid in Loeden gedüllig, hault annen Gebedde
faste! Helpet der Gemoene inner Naut! Niemet doe Früömden gern up! Siaget, doe
jiu ferfolget! Siaget un floöket nich! Fröwwet jiu, wenn et annern geot goet, un
bediurt, wenn et annern laige goet. Ferdriaget jiu unnernanner! Häwwet nich
hauge Dinge innen Sinne un hault et met den Geringen! Hault jiu nich sümst for
kleok! Günnet oenanner nich Baises! Suid giegen olle erlik un geot! Wenn et
mögglik est un up jiu ankümmet, dann hault met ollen Fruiden. Wuirt jiu nich sümst
no jiuem Rechte! Dat iawerlodet Gott. Doe Schrift seggt: Mui kümmet dat teo, Recht
198