Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

Saulange os ik bui ienen inner Welt was, häwwe ik soe in duinem Namen bewart,
doe diu mui giewen häs. Ik häwwe soe olle bewart un nich oenen ferluaren. Blaut
doe oene est ferluaren gon, dat doe Schrift sik erfüllen soll. Ik go niu no dui, owwer
düt soegge ik no inner Welt, dat soe muine Froöde fullkuomen häwwen süöt. Ik
häwwe nen duin Weort giewen un doe Welt hasset soe, wuil soe nich teo der Welt
hairt, sau os ik nich teo der Welt haire. Ik bidde nich, dat diu soe iut der Welt
nimmes, ik bidde blaut, dat diu soe for dem Laigen bewars. Soe hairt der Welt nich
an, sau os ik der Welt auk nich anhaire. Make soe hoelig duür doe Worhoet! Duin
Weort est doe Worhoet. Sau os diu mui inne Welt schicket häs, sau schicke ik soe
auk inne Welt. Teo iarem Hoel giewe ik mui os Offer, dat soe auk duür doe Worhoet
hoelig weret.
17, 20-26
Ik bidde owwer nich blaut for soe, ik bidde auk for doe, doe duür iar Weort an mui
laiwet. Lott soe olle oens suin, Fadder, sau os diu in mui un ik in dui; lott soe auk in
us oens suin, dat doe Welt et laiwen mott, dat diu mui schicket häs. Ik häwwe nen
doe Herlikkoet giewen, doe diu mui giewen häs, dat soe oens suin süöt, os wui
oens send. Ik sen in ienen un diu bis in mui; lott soe auk fullkuomen oens suin, dat
doe Welt insuüt, dat diu mui schicket häs, un dat diu soe loef häs, sau os diu mui
loef häs. Fadder, ik will, dat do, wo ik sen, doe auk send, doe diu mui giewen häs;
doe süöt muine Herlikkoet soen, doe diu mui giewen häs. Diu häs mui oll oer loef
hat, os doe Grund fanner Welt leggt weor. Diu gerechte Fadder, doe Welt kennt dui
nich, owwer ik kenne dui, un düöse huir häwwet insoen, dat diu mui schicket häs. Ik
häwwe soe met duinem Namen bekannt maket un will nen wuisen, dat soe dui sau
loef häwwen süöt, os diu mui loef häs un ik soe loef häwwe.
18, 1-14
Os Jesus dat seggt hadde, geng hoe met suinen Jüngern iawer doe Kidronbieke in
oenen Goren. Judas, doe en ferroet, wusse doe Stuie auk. Jesus was do faken met
suinen Jüngern wiesen. Judas namm oenen Tropp Saldoden un doe Denste fan
den Haugenpruistern un Pharisäern un kamm met Fackeln, Lampen un Waffen an.
Jesus wusse olls, wat em iawerkuomen soll. Hoe geng heriut un froge: Wen soöke
jui? Soe antweorden: Jesus van Nazareth. Jesus sia: Dat sen ik. Judas, doe en
ferroet, stonn do auk. Os Jesus sia: Dat sen ik, kriegen soe sonnen Staut, dat soe
dalfellen. Do froge hoe no oenmol: Wen soöke jui? Soe sian: Jesus van Nazareth.
Do sia Jesus: Ik häwwe jiu doch seggt, dat ik dat sen. Wenn jui mui soöket, dann
lodet düöse gon. Dat sia hoe, dat suin Weort sik erfüllen soll: Doe diu mui giewen
häs, fan den häwwe ik nich oenen ferluaren. Simon Petrus hadde oen Swert; dat
taug hoe blank un howwe no dem Knechte fan dem Haugenpruister un sleog em
dat rechte Aur af; doe Knecht hoede Malchus. Do sia Jesus teo Petrus: Niu steck
dat Swert wir in! Sall ik den Bieker nich drinken, den doe Fadder mui gifft? Doe
Saldoden met iarem Hauptmanne un doe Denste fan dem Haugen Rode naimen
Jesus gefangen un buünen en. Soe bröchten en toerst no Hannas; doe was doe
Swaigerfadder fan Kaiphas, doe in dem Jore doe Haugepruister was. Kaiphas was
dat, doe den Jiuden ron hadde, et wöre biader, dat oen Minske stüörwe os dat
ganße Folk.
18, 15-27
139