Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

este Eddelstoen, os doe helle Jaspis. Soe hadde graude hauge Muürn un twialf
Porden. An den Porden stönnen twialf Engel un doe Namen fan Israel suinen twialf
Geslechtern, fan Muargen, Middernacht, Middagg un Owend ümmer droe Porden.
Doe Muürn fan der Statt hadde twialf Grundstoene; do stönnen doe twialf Namen
fan dem Lamme suinen Aposteln uppe.
21, 15-27
Doe met mui kuüre, hadde oenen gollnen Stock, domedde woll hoe doe Statt, doe
Porden un doe Muürn iutmiaden. Doe Statt hät foer Ecken; soe est sau lang os soe
broet est. Hoe meot doe Statt met dem Roetstocke un faun droehunnert Muilen;
doe Länge, doe Bredde un doe Haichte wören gluik. Dann meot hoe doe Muürn un
faun hunnert foer un förtig Ialen, no Minskenmode, doe auk doe Engel hadde. Doe
Muürn was iut Eddelstoen bowwet un doe Statt iut Gold, dat sau helle was os klor
Glass. Doe Grundstoene fan der Stattmuürn wören met ollerhand Eddelstoenen
smücket. Doe twialf Porden wören twialf Perlen; joede Porde was iut oener Perle
maket. Doe Stroden inner Statt wören schuir Gold un sau helle os Glass. Ik sog
ninnen Tempel in der Statt; Gott doe Her, doe allmächtige un dat Lamm est iar
Tempel. Doe Statt hät ninne Sunnen un ninne Mone naidig, doe dorin schuint. Gott
suine Herlikkoet strolt dorin un dat Lamm est dat Lecht dorin. Doe Fölker, doe sialig
weret, wannelt in iarem Lechte un doe Küönike upper Ern weret iar Geschenke
bringen. Iare Porden weret den ganßen Dagg nich teosluaden; Nacht werd dat do
nich. Olle iare Herlikkoet un Pracht weret doe Fölker dohen bringen. Wat
unroeggen est, kümmet nich herin; besonners nich, wat luiderlik est un lüggt, blaut
süöke, doe in dem Lamme suinem Beoke upschriewen stot.
22. 1-5
Dann wuise mui doe Engel oenen Streom, doe hadde Wader for dat Liewen un
was sau klor os Glass. Doe kamm fan Gott un dem Lamme suinem Steole. Midden
up den Stroden un an boeden Suien fan dem Flusse stönnen Baime for dat
Liewen; doe droögen twialfmol Früchte, joeden Monat annere; doe Bliar fan den
Baimen maken doe Fölker gesund. Wat ferflocket est, werd nich mer in der Statt
suin, Gott un dem Lamme suin Steol stoet dorin. Suine Knechte weret en anbian.
Soe weret suin Gesicht ansoen un suinen Namen up iarer Stirn häwwen.
[M]acht werd do nich mer suin; soe briuket ninn Lampenlecht un ninnen
Sunnenschuin. Gott doe Her werd do met suinem Lechte helle strolen; soe weret
os Küönike in Oewigkoet regoeren.
22, 6-9
Dann sia doe Engel teo mui: Düöse Woöre send wisse un wor. Doe Her, doe Gott
iawer doe Goester fan den Prophoeden est hät suinen Engel schicket, dat hoe
suinen Knechten wuisen sall, wat baule schoen mott. Suü ik kuome baule.
Sialig, doe doe Woöre fan dem bewart, wat in düösem Beoke wuisseggt est. Ik sen
Johannes, doe dat soen un haurt hät. Os ik dat soen un haurt hadde, fell ik for dem
Engel dal, doe mui dat wuiset hadde, un woll en anbian. Do sia hoe teo mui: Deo
dat nich! Ik sen auk oen Knecht os diu, os duine Broör, doe Prophoeden un olle,
doe doe Woöre in düösem Beoke bewart häwwet. Bia Gott an!
22, 10-16
321