Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

annern sian: Wui witt metgon. Do gengen soe hen un stiegen in dat Schepp. In der
Nacht fengen soe niks. Inner Muarentuit stonn Jesus annen Oöwer. Doe Jünger
wüssen owwer nich, dat Jesus dat was. Hoe sia: Kinner, häwwe jui niks teo iaden?
Soe antweorden: Nai. Do sia Jesus: Smuidet dat Hamm rechts fannen Scheppe
iut, dann were jui wat fangen. Dat daien soe. Do können soe dat Hamm kium
wuidertoen, sau fiele Fiske saiden dorinne. Do sia doe Jünger, den Jesus loef
hadde, teo Petrus: Dat est doe Her. Os Simon Petrus dat haur, dat Jesus dat was,
baun hoe sik dat Hiemd ümme; --- hoe geng naket, un sprang int Wader. Doe
annern Jünger kaimen met dem Scheppe. Soe wören nich wuit fannen Lanne af,
blaut twoe hunnert Trett, un tüögen dat Hamm met den Fisken. Os soe ant Land
kaimen, sögen soe, dat do oen Fuür ambott was un Fiske up den Kualen laigen un
auk Braut dobui lagg. Jesus sia: Bringet wat fan den Fisken hiar, doe jui fangen
häwwet. Do staig Simon Petrus in dat Schepp un taug dat Hamm ant Land, full fan
dicken Fisken, hunnert droe un fifftig Stück, owwer dat Hamm was doch nich
rieden. Do sia Jesus: Niu kuomet un iadet! Owwer nich oene fan den Jüngern
woge, en teo frogen: Wer bis diu? Soe wüssen, dat doe Her et was. Jesus kamm
un namm dat Braut un gaff nen dat un auk fan den Fisken. Dat was dat drüdde Mol,
dat Jesus sik for den Jüngern soen loet, suit hoe fan den Dauen upston was.
21, 15-19
Os soe gieden hedden, froge Jesus den Simon Petrus: Simon, Johannes suin
Suone, häs diu mui loewer os düöse huir? Hoe antweorde: Jeo, Her, diu woes, dat
ik dui loef häwwe. Jesus sia: Hoöe muine Lämmer! Dann froge hoe teom twoeden
Mole: Simon, Johannes suin Suone, häs diu mui loef? Hoe sia: Jeo, Her, diu woes,
dat ik dui loef häwwe. Jesus sia: Hoöe muine Schope! Dann froge Jesus teom
drüdden Mole: Simon, Johannes suin Suone, häs diu mui loef? Do weor Petrus
bedroöwet, dat hoe teom drüdden Mole froge: Häs diu mui loef, un antweorde em:
Her, diu woes olle Dinge, diu suüs, dat ik dui loef häwwe. Jesus sia: Hoöe muine
Schope! Ik soegge dui, os diu Jünger wörs, tüöges diu dui sümst an un genges, wo
diu hen woss. Wenn diu owwer ault wers, dann wers diu doe Hänne henhaulen un
oen anner sall dui antoen un dohen loen, wo diu nich hen wullt. Dat sia hoe, ümme
anteoduün, up wat fanner Ort hoe Gott innen Daue eren soll. Dann sia hoe: Folge
mui!
21, 20-24
Petrus kaik sik ümme un sog, dat auk doe Jünger metkamm, den Jesus loef hadde,
doesülwe, doe bui dem Owendmole dichte bui Jesus satt un en froge: Her, wer est
dat, doe dui ferron well? Os Petrus den sog, sia hoe teo Jesus: Her, wo sall em dat
gon? Jesus sia: Wenn ik will, dat hoe bluiwen sall, bet dat ik wuirkuome, wat fröggs
diu dono? Sau kamm unner den Broörn dat Gerücht up: Düöse Jünger sterft nich.
Owwer Jesus hät nich seggt: Hoe sall nich stiarwen, hoe sia blaut: Wenn ik will, dat
hoe bluiwen sall, bet dat ik kuome, wat goet dui dat an. Düt est doe Jünger, doe dat
betuüget, wat huir upschriewen werd, un doe auk düt Beok schriewen hät. Un wui
wiedet, dat suin Tuügnis wor est.
144