Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart ...

met em stiarwet.
11, 17-31
Os Jesus ankamm, faun hoe, dat hoe oll foer Dage innen Grawe liagen hadde.
Bethanien liggt donne bui Jerusalem, fillichte oene halwe Stunne dofan. Fiele
Jiuden wören no Martha un Maria kuomen un wollen soe iawer iaren Breor
traisten. Os Martha haur, dat Jesus kamm, geng soe em inne Moöde. Maria blaif
innen Hiuse sidden. Do sia Martha teo Jesus: Her, wörs diu huir wiesen, dann wöre
muin Breor nich stuorwen. Owwer ik woet auk sau, dat Gott dui olls gifft, wat diu fan
em biddes. Jesus sia: Duin Breor sall upston. Martha sia: Ik woet woll, dat hoe
upston werd, wenn soe annen jüngesten Dage olle upston weret. Jesus sia: Ik sen
dat Upston un dat Liewen. Doe an mui löfft, doe sall liewen, wenn hoe auk sterft.
Un doe in suinem Liewen an mui löfft, doe sall in Oewigkoet nich stiarwen. Löffs diu
dat? Soe sia: Jeo Her, ik laiwe faste, dat diu Christus bis, Gott suin Suone, doe
inne Welt kuomen sall. Os soe dat seggt hadde, geng soe truügge un roep iar
Süster un sia iar: Doe Mester est do un röppet dui. Os soe dat haur, stonn soe flink
up un loep em inne Moöde. Jesus was nau nich int Duarp kuomen. Hoe was no
upper Stuie, wo Martha en druapen hadde. Os doe Jiuden, doe bui Maria innen
Hiuse wören un soe traisten wollen, dat sögen, dat soe uilig upstonn un
heriutgeng, folgen soe iar. Soe moenen, soe wolle no dem Grawe un sik
iutgruinen.
11, 32-44
Maria kamm no der Stuie, wo Jesus was. Os soe en sog, fell soe em teo Foöden un
sia: Her, wöres diu huir wiesen, dann wöre muin Breor nich stuorwen. Os Jesus
sog, dat soe grain un dat auk doe Jiuden grienen, doe metkuomen wören, weor
hoe grimmig innen Goeste un bedroöwet innen Hadden un froge: Wo häwwe jui en
henleggt? Soe sian: Her, kumm un suü dat! Jesus stönnen doe Trainen innen
Augen. Do sian doe Jiuden: Wat hät hoe en loef hat! Wecke owwer sian: Konn doe
Mann, doe dem Blinnen doe Augen upmake, nich ferhinnern, dat hoe starf? Jesus
weor wir bedroöwet in sik un geng no dem Grawe. Dat was oene doepe Gruft. Oen
Stoen lagg do buawen uppe. Jesus sia: Niemet den Stoen weg! Do sia Martha,
dem Dauen suin Süster: Her, hoe rücket oll; hoe hät oll droe Dage liagen. Jesus
sia: Häwwe ik dui nich seggt, dat diu Gott suine Wunnermacht soen sass, wenn diu
glauwen wullt? Do naimen soe den Stoen weg. Jesus richte doe Augen up no dem
Hiemel un sia: Fadder ik danke dui, dat diu mui haurt häs. Ik woet jo, dat diu mui
olltuit hairs, owwer ümme doe Luüe, doe huir stot, soegge ik dat fruigg heriut, dat
soe laiwet, dat diu mui schicket häs. Os hoe dat seggt hadde, roep hoe met heller
Stimme: Lazarus, kumm heriut! Do kamm doe Daue heriut. Ümme suine Foöde un
Hänne was Linnen wickelt un ümme den Kopp was oen Deok biunen. Do sia
Jesus: Buint em dat löss un lodet en gon!
11, 45-53
Fan den Jiuden, doe no Maria kuomen wören, löffen fiele an Jesus, os soe sögen,
wat hoe dai. Wecke owwer gengen hen un fertellen den Haugenpruistern, wat hoe
don hadde. Do loeden doe Haugenpruister un doe Schriftgelerden den Haugen
Rot tohaupekuomen un sian: Wat süö wui deon? Düöse Minske doöt fiele Wunner.
Wenn wui en gewären lodet, dann laiwet soe olle an en, un dann kuomet doe
131