:--': ~T~ -'--- ~

2 54 ZIJN BEGRIP VAN DE RENAISSANCE
't Is uit die zeer sympathieke Lieden op 't Vader ons, waaruit
we ons zulk een uitstekende voorstelling van Spieghel's inzichten
in geloofszaken kunnen opbouwen en die tevens de traditie kunnen
uitroeien, dat de dichter steeds duister en gewrongen is . Die
78 strofen zijn de klare eenvoud zelve en in hun rustige, simpele
beelding der verhevenste zaken soms van ontroerende schoonheid .
Spieghel was zeer stellig iemand met dichterlijke gaven .
Des steilen Ypemantels blader-rijke telghen
Beletten Phebus giants hier d'uchtend'douw to swelghen .
Maar als by hallef-hoogh het bevend lof doorstraalt
Van bloemen, kruid en gras, zulk dwaal-licht voetsel haalt .
Antrekkelijk ghezicht! 0 schouw-plaats der naturen,
Veel rijker als het park omringt met Pompees muren!
0 dartel schemering des grove muurs, die tracht,
Den morghen-stond to weerwil, rekken d'achter nacht!
U vlechting is vergeefs, de helder fakkels schichten
Door wilgh, que, doren, yp, den lusthof vro verlichten .
Dit schitter-rijke licht, brood-dronken speelt en juicht .
Als boom en lof door wind of waghen danst en buyght 1) .
Wie zoo de natuur ziet en schilderen kan, is dichter . Spieghel
mag dan, voor zoover we weten, nooit bij zonder voor Renaissanceidealen
gestreden hebben, van zoo iemand moet kracht zijn uitgegaan
op de j ongeren, meer dan van alle getheoretiseer . Trouwens hij
wist zeer goed, water in de letterkundige wereld, ook van de laatste
paar eeuwen to koop was, hij overziet de Renaissance .
Des visch-dijx steiler olmen blader-rijke-armen,
De ruyk-blad-ryke nuet en 't bondel-mispel lof
Bekoelden Bloeimaants hitt' in't Muze-torenhof .
Zoo de schilderachtige aanhef van het vierde boek des Hert-
Spieghels . Door welk een krachtige, kleurrijke teekening van
boomgaard en lusthof wordt hij gevolgd ; dat is als een ets van
zeer bijzondere en persoonlijke techniek, die op het eerste gezicht
gezocht lijkt, maar wat een pracht-effect geven de forsche, hoekige
griffelingen, stug tegen elkaar op gewerkt .
Met dit gepeis al diep was 's werrelds oogh gheweken,
Des aerdrijx zwarte schaaw die spand' haar bruyne deken,
Besprengt met flonker-vonken, om ons aerden-kreis
1 ) Het zevende boek van de Hert-Spieghel, vers 21-32 .