:--': ~T~ -'--- ~

40 FLORIS ENDE BLANCHEFLOER . PARTHONOPEUS
Natuurlijk behoort chronologisch Van Veldeke's vertaling van
den Roman d'Eneas in de eerste plaats tot deze groep . De vertaling
is uitstekend en zijn afwijkingen van het origineel getuigen
van smaak . De taal is eenvoudig en logisch gebouwd .
Het onwaarschijnlijke, het toevallige zijn in de romans van
Oosterschen oorsprong nog sterker vertegenwoordigd dan in de
andere . De liefde is nog sentimenteeler en romantischer dan in de
Britsche ; het teere en liefelijke staat tegenover het schijnbaar
verpletterend geweldige, tranen en zuchten spelen een gewichtige
rol, zelfopoffering, listen, tooverij besturen de handeling, grootmoedigheid
bekroont haar . Dit alles blijkt duidelijk in onzen roman
van Floris ende Blanchefloer, het verhaal van den koningszoon,
die zijn verloren lief zoekt en ze trots alle beletselen, verborgen
in een korf rozen, weet to bereiken in den harem van een Oostersch
vorst. In een tijd dat men zich bijna nog niet met Middeleeuwsche
kunst bemoeide, werd deze roman reeds bewonderd en tot
op onze dagen geniet hij bij het beschaafde publiek zekere populariteit
; lied en drama deden hem voortleven tot in de 19e eeuw .
Diederic van Assenede vertaalde dit boek uit het Fransch, waarschijnlijk
in het midden der 13de eeuw en bestemde het bepaaldelijk
voor ,hoefsche lieden, clercken, ridderen ende vrouwen ."
De Fransche roman werd waarschijnlijk bewerkt naar een Byzantijnschen,
die in Arabische of Perzische verhalen zijn oorsprong
vond . Door kruisvaarders of Fransche zeelieden kan het verhaal
uit Griekenland of Zuid-Italie zijn overgebracht .
Dat Hoffmann von Fallersleben in zijn uitgave van den Vlaamschen
roman in 1836 sprak van „die wunderliebliche Sage von
der rothen and weissen Blume, dieser aus Tauter Bliithenduft and
Farbenglanz gewobene Stoff", is geheel in overeenstemming met
den geest des tijds. Het boek was in zijn sentimenteele avontuurlijkheid
ervoor geknipt om onze romantici tusschen '30 en '40 in
extase to brengen . Doch hoe valt de Floris ende Blanchefloer
weg tegenover den soberen eenvoud en waarheid van een Beatrys
b .v ., hoe voelen we het gekunsteld zoetelijke ; en tegenover de
gezonde kracht van een Karel ende Elegast : Toch is de Floris mooi
in zijn soort, maar hij blijft verre van onze Hollandsche kunst, hij
blijft ons vreemd ; hij is als een oud Byzantijnsch weefsel, een
Oostersch tapijt in matte weeke kleuren, teer van toon en gevoe-