:--': ~T~ -'--- ~

VONDEL'S VROUW EN KINDEREN 3 1 1
hem de „ felle doot, die nu geen wit magh zien", zijn elfjarige
Saartje, die „de vreught was van de buurt"
En, vlugh to voet, in 't slingertouwtje sprong ;
Of zoet Fiane zong,
En huppelde, in het reitje,
Om 't lieve lodderaitje :
Of dreef, gevolght van eenen wackren troep,
Den rinckelenden hoep
De straten door : of schaterde op een schop 1) .
Dan komt in het vroegjaar van '35, terwijl hij in,, Aquileia
streefde"
Met Constantijn, den grooten held,
Door swaerden, op de keel gestelt,
Door vlam, die naer de starren sweefde,
de dood van zijn vrouw, zijii Maeyken .
'k Verhuis, van 't aardsche juck ontslagen,
Om hoogh, ill 't hemelsche gebouw .
Besorgh de panden van ons trouw,
Twee kinders, die ick heb gedragen .
Soo spreeckend weeck sy uit dit leven .
Marie, al laat ghy my alleen,
Uw vriendschap, uw gedienstigheen
Staan eeuwigh in myn hart geschreven .
Hoe veer dees voeten moghten dwalen,
'k Sal derwaart mijn bedruckt gesicht
Noch slaan, daar voor het rijsend licht
Uw bleecke star ging onderdalen 2) .
En hij schrijft aan zijn vriend Hugo de Groot bij zijn vertaling
van Sophokles' Electra in 1639 : ,Zedert de dood van mijn zalige
huisvrouwe heeft mijn couragie eenen krack gekregen, zoodat ick
mijnen grooten Constantijn moet vergeten, en met yet minders
mij zoecken to behelpen" .
De twee panden, die Maeyken hem naliet, waren een zoon en
een dochter, Joost en Anna . Die Joost heeft hem de bitterste
ellende bezorgd . In '43 was hij getrouwd en was met zijn moeder-
') Deel 1630-'36, p . 116 .
2 ) Deel 1630-'36, p. 146 .