:--': ~T~ -'--- ~

6 6 NATUREN BLOEME . RIJMBIJBEL
D'ander Martijn, gaat uitsluitend over de liefde en wel over deze
vraag : ik bemin een vrouw, die mij niet bemint ; een andere vrouw
bemint mij, maar zij is mij onverschillig ; wat nu to doen als beiden
in levensgevaar verkeeren en ik slechts eene van beiden redden
kan ? Welke moet ik redden? Een dergelij ke questie past geheel
in de Fransche cours d'amour en Fransche invloed is hier vrij
waarschijnlijk . Hierop volgde het eerste groote didactische werk,
een overzicht van al wat er to weten was van de natuurlijke
historie, Der Naturen bloeme, naar het Latijn van Thomas
Cantimpratensis' De Natura rerum (1230-44) . We krijgen hier
het meest zonderlinge mengelmoes van volksgeloof ; de meest
fabelachtige vertelsels over dieren, planten, metalen worden vaak
als stellige waarheid verkondigd . Op den oningewijde, die ze
hoort voorlezen, kunnen ze thans soms den indruk maken, dat
hij met de gedichten van den Schoolmeester to doen heeft .
Ook hier heeft Maerlant vaak uitvoerige beschouwingen over
de maatschappelijke toestanden vastgeknoopt aan eigenschappen
van dieren enz. Als hij b .v . over de kruising van een hond en
wolvin spreekt, weidt hij even uit over den slechten priester, die
het karakter van beide beesten vertoont :
Der liede goet, der liede wijf
Rovet hi, die onsalighe kaitijf 1 ) .
De krokodil houdt zich doodstil om haar prooi beter to kunnen
vangen ;
Et dinct mi wel maniere leren
Van den quaden valschen heren 2) .
De Scolastica, later Rijmbijbel genoemd, een vertaling van een
gelijknamig Latijnsch werk van Petrus Comestor, in 1164 cancellarius
van de Notre-Dame to Parijs, is een samenvatting van de
verhalen uit het Oude Testament en een overzicht van de Evangelien
. Maerlant bewerkte er de Geschiedenis van Flavius Josephus
bij, die men den afzonderlijken titel van de Wrake van
Jherusalem gegeven heeft . Het populariseeren van den inhoud
van den Bijbel vond tegenstand bij de geestelijkheid . Maerlant
1) Der Naturen Bloeme, II, 2511-12 .
_) Der Naturen Bloeme IV, 193 vlg .