:--': ~T~ -'--- ~

TOLLENS' ROEM BIJ ZIJN TIJDGENOOTEN 559
recht geheel vergeten is ; en intusschen gaat hij door met zijn verhalende
en lyrische poezie, vooral onder den invloed van Franschen
en sommige Duitschers . De oorspronkelijkheid, waarnaar
hij op zijn manier streeft, bereikt hij in zijn Gedichten van 1808 ;
maar in hoofdzaak blijft hij toch de voortzetter van het werk van
Feith, Helmers en Loots, weekelij k, gevoelig, va lsch verheven, opgeschroefd
vaderlandslievend. Hij klimt langzaam op tot de
vriendelijke gedichten van stille, gemoedelijke huiselijkheid (verzen
als Op de geboorte van mijn zoontje, Tevredenheid) der
zachte ontroering om de gewone zaken van het dagelijksch leven
(Liefde op het ijs) ; hij wordt de gezellige, breedsprakige teekenaar
van gematigd romantische gevalletjes (Bij den dood van een kamermeisje,
De echtscheiding) en van kleurige tafereelen uit de vaderlandsche
historie (Jan van Schaffelaar, Albrecht Beiling, Herman
de Ruiter) .
In de latere periode van zijn leven schreef hij verzen, die getuigen
van talent (Bedelbrief, Winter, De Brand) . Vooral met zijn
breed opgezette Overwintering op Nova Zembla (1816, met goud
bekroond) oogstte hij, ook op lezingen, veel roem . Het Wien Neerlandsch
bloed is van hem . Dit en het Wij leven vrij van Brand van
Cabau werden in 1815 bekroond bij een wedstrijd voor een volkslied
.
Met dit alles wist hij meer dan eenig vaderlandsch poeet uit
die dagen alle harten to treffen ; die weeke zelfvoldaanheid, die
slappe tevredenheid, dit rommelig enthousiasme, die zoet verzonnen
aandoenlijkheid drukten geheel de vage aandrift der vaderlandsche
volkziel uit . Tollens genoot omstreeks 1815 een jubelende
populariteit . ,Dichter!", riep men hem toe, ,gij hebt mij
het hart getroffen ; gij speelt, gelijk Homerus, Virgilius, Petrarca
en Ossian met mijne verbeelding, met mijne aandoeningen, gij
ontlokt mij tranen van gevoel, eer ik het zelf wete . Gij behoort tot
de weinige dichters, wier lezing mij niet verzadigt en bij elke lezing
van wier gedichten ik nieuwe schoonheden ontdek . Dat nu
andere natien op haren Helicon bogen ! wij Nederlanders durven,
zonder prat to zijn op eigen roem, haar vrijelijk op zijde streven
om naar de edelste lauweren to dingen . Tollens ! door Apollo geheel
bezielde Tollens ! ontvang onzen dank voor deze geschenken
van uwe goddelijke kunst Elk uwer bijdragen is eere voor het
godengeslacht, dat nog niet uit ons midden is geweken, maar inte-