:--': ~T~ -'--- ~

330 VONDEL'S OVERIGE
Hadt by Hollandt dan ghedragen,
Onder 't hart
Tot sijn afgeleefde dagen,
Met veel smart,
Om 't meyneedich swaert to laven
Met sijn bloet
En to mesten kray en raven
Op sijn goet?
En later nog, ongeveer '30, het Jaergetijde op dien Vader des
Vaderlants, waarom nog altijd,,in rouwe, bedruckt en troosteloos,
treurt Hollands goe gemeent ." In dien lateren tijd komen ook de
meer klassieke hekeldichten, die aan Horatius en Juvenalis doen
denken, breed schilderend, in vasten maatgang : De Roskam, met
dien fieren trots van een eerlijk, rein gemoed, dat in straffe, brandende
woorden de gebreken, de wonde plekken in gansch het
staatsbeleid aanwijst ; de Harpoen, die in rustiger beweging den
goeden tegenover den misdadigen zieleherder teekent ; Haec libertatis
ergo, dat nog weer eens breed ophaalt van then strijd, welks
eenig doel was aan priesterdwang to ontkomen .
Ten slotte de overige lyriek, die meermalen in een breede, hoog
gedragen epiek uitvloeit en waarin liefde voor de natuur, trots op
de welvaart en glorie van zijn Holland en Amsterdam, vrome
godsvrucht, zich in machtigen rijkdom van klanken en rhythmen
uitstorten, in beurtelings lieflijke en stoute beelden zich groepeeren
.
Zelfs een zeer oppervlakkig overzicht van dien heerlijken
schat is bier niet mogelijk ; ik mag nog slechts even enkele dingen
in herinnering roepen . Welk een aardige liedjes, in zoet geestigen
kotit aan de dames Baeck, dochters van then Laurens, die den
dichter in zijn huis een schuilplaats bood, toen zus Clemensken
hem zijn roekelooze rijmlust verweet, na den Palamedes . Lieve
teekeningen van het beekje, dat de buitenplaats Scheibeek doorkronkelde,
het beekje ,datter dwers, Leckt door 't bosjen altijd
versch" en aan welks oevers, ,nymphjes lobberen barrevoets ."
En dan
Dianier roeyde in een schuytjen
Met haer keeltjen, onder 't fluytjen
Van haer vrijer Corydon .
Alles lieflijke pastorale . Wat een geheel andere Vondel weer